De derde dag van het WK in Doha was veruit de rustigste dag tot nu toe. Toch stonden er drie finales gepland die voor de nodige spanning zouden zorgen. Shelly-Ann Fraser-Pryce stelde niet teleur in de 100m. Christian Taylor bibberde even, maar haalde uiteindelijke verdiend zijn vierde goud in het hinkstapspringen. Anzhelika Sidorova werd eindelijk beloond voor haar regelmaat met de polsstok afgelopen zomer.

Fraser-Pryce stoomt naar vierde 100m-titel

Shelly-Ann Fraser-Pryce was de te kloppen vrouw op de 100m. Dat bewees ze gisteren tijdens de reeksen al. In de halve finales was de drievoudige wereldkampioene ook duidelijk de betere. De 32-jarige Jamaicaanse zou in de finale vooral zichzelf moeten vrezen, ondanks dat Dina Asher-Smith en Marie-Josée Ta Lou op de loer lagen. Het zou in de finale, zonder Dafne Schippers die een pijntje aan de lies voelde en in laatste instantie afhaakte, dus gaan tussen de dames met de dubbele achternamen, al dan niet vergezeld van een liggend streepje. Daarin stond geen maat op Fraser-Pryce die met 10”71 de beste wereldjaarprestatie noteerde. Het kampioenschapsrecord van 10”70 ging net niet voor de bijl, maar dat kon de dolgelukkige atlete met gekke haarlokken weinig schelen.

Haar vierde goud op hét sprintnummer bij uitstek was namelijk binnen én op wat voor een manier. Het zilver ging naar de Europese kampioene Asher-Smith die met 10”83 het Brits record verbeterde. Ta Lou was een knappe derde in 10”90, nipt gevolgd door olympisch kampioene Elaine Thompson in 10”93. Die laatste is nog steeds op de sukkel met haar achillespezen.

Sidorova zweeft naar verdiende wereldtitel na beklijvend duel

Maar liefst 17 dames traden aan in de finale van het polsstokspringen. Daardoor ging de lat van de openingshoogte van 4m50 meteen naar 4m70. Een bruuske overgang, die door de toppers behoorlijk verteerd werd. Vooral Anzhelika Sidorova en Sandi Morris imponeerden doorheen de competitie. Het duo zou foutloos blijven tot en met 4m90 en vervolgens op 4m95 strijden voor het goud. Titelverdedigster Katerina Stefanidi geraakte niet over 4m90 en gokte daardoor met een ultieme poging op 4m95. Het mocht niet zijn voor de Europese kampioene, die wel het brons mee naar huis mag nemen. Morris en Sidorova tekenden één voor één voor erg nipte missers op 4m95. Morris faalde een laatste keer, waardoor een barrage in de maak leek. Sidorova vloog echter in haar allerlaatste poging over de lat en zag zo haar regelmaat van afgelopen zomer beloond. Die hoogte was tevens goed voor een beste wereldjaarprestatie.

Angelica Bengtsson zorgde misschien wel voor één van de opmerkelijkste prestaties van het volledige WK. De Zweedse recordhoudster brak haar polsstok tijdens haar tweede poging op 4m80, kreeg vervolgens de stok van een Franse concurrente en vloog zowaar in haar derde poging over die hoogte. De 26-jarige atlete deed zo vier centimeter beter dan haar eigen nationaal record en beëindigde haar competitie op de zesde plaats. Van weerbaarheid gesproken.

Taylor bibbert, maar haalt toch zijn gram

Na twee pogingen zag het er even benauwd uit voor drievoudig wereldkampioen in het hinkstapspringen Christian Taylor. De zevenvoudige eindwinnaar van de Diamond League had hij nog geen prestatie achter zijn naam staan. Iets wat, gelukkig voor de competitie, veranderde in de derde poging waarin hij 17m42 noteerde. Zijn landgenoot Will Claye, deze zomer goed voor 18m14, overtuigde in de drie eerste pogingen met een beste sprong van 17m72. Taylor vond het echter welletjes geweest en zette orde op zaken in de vierde én vijfde sprong. Eerste noteerde hij 17m86, gevolgd door 17m92. Daarmee was zijn vierde wereldtitel binnen. Claye verbeterde zich nog met twee centimeter, maar kwam toch tekort voor het goud van zijn landgenoot.

Christian Taylor – Foto: Erik Van Leeuwen

De strijd om het brons veranderde drastisch door de laatste sprong van Hugues Zango uit Burkina Faso, die een Afrikaans record neerzette met 17m66 en zo net voor de Portugees Pedro Pablo Pichardo wist te blijven. Pichardo kwam tot op zes centimeter van het brons.

Brazier imponeert opnieuw tijdens halve finales

Donavan Brazier is de grote favoriet op de dubbele baanronde. Dat bewees hij nogmaals door de tweede halve finale zonder moeite naar zijn hand te zetten. In de eerste halve finale speelde lokale held Abubaker Abdalla op de verrassing door enorm snel te starten met de Puerto-Ricaan Wesley Vazquez in zijn spoor. Het duo passeerde de bel na 48”72. De Qatarees zou het niet halen, maar Vazquez hield verbazend genoeg stand. In zijn spoor kwalificeerden zich drie heren voor de finale: Ferguson Rotich, Clayton Murphy en de verrassende jonge Spanjaard Adrian Ben. Die laatste verbeterde zijn PR met net geen seconde naar 1’44”97.

In de laatste halve finale imponeerde Amel Tuka door oppermachtig weg te sprinten van onder meer Brandon McBride, die de finale niet haalde en Kyle Langford. De verrassende Amerikaan Bruce Hoppel haalde het onder meer van titelverdediger Pierre-Ambroise Bosse. Er staan met topfavoriet Brazier, Murphy en Hoppel maar liefst drie Amerikanen aan de start van de finale op dinsdag. Volgt er een tactisch plannetje?

Gemili en Quinonez verbazend snel in reeksen 200m, Coleman verschijnt niet aan de start

Het meest opvallende feit voor de start van de reeksen van de 200m was absoluut de afwezigheid van 100m-winnaar Christian Coleman. De reden voor zijn afwezigheid blijft voorlopig onbekend, maar moet gegrond zijn indien de Amerikanen op hem rekenen tijdens de 4x100m. Noah Lyles is de topfavoriet op de halve baanronde, maar kende geen superrace. Lyles zette de 11de tijd van alle atleten neer en werd, weliswaar heel ontspannen, tweede in de zevende en laatste reeks. Zijn grijze haren, die verwijzen naar het personage Goku in de Japanse animeserie Dragon Ball Z, brengen hem voorlopig dus geen geluk.

Adam Gemili – Foto: Erik Van Leeuwen

Uittredend wereldkampioen Ramil Guliyev kende zichtbaar moeite om zich rechtstreeks te kwalificeren voor de halve finales. Met een erg geforceerde 20”26 wist hij net in zijn opzet te slagen. Drie heren imponeerden wel, namelijk de Brit Adam Gemili, de Ecuadoriaan Alex Quinonez en de bronzen medaillewinnaar van de 100m, Andre De Grasse. Vooral Gemili en Quiononez waren met respectievelijk 20”06 en 20”08 een maatje te sterk voor de concurrentie. Zijn ze dat morgen tijdens de halve finales ook?

 

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR