Axelle Dauwens zet een punt achter haar topsportcarrière. De specialiste van de 400 meter horden kon de laatste jaren, vooral door blessureleed, niet meer tonen wat ze in haar mars had en besluit op 28-jarige leeftijd de spikes aan de haak te hangen. In 2014 werd Dauwens nog knap zevende op het EK en een jaar later behoorde ze zelfs tot de beste twaalf van de wereld. In 2016 nam Dauwens deel aan haar eerste Olympische Spelen.
Axelle Dauwens begon pas relatief laat aan haar atletiekcarrière. Het duurde echter niet lang vooraleer ze op het internationale toneel te zien was. In 2010 mocht ze voor het eerst onze landskleuren verdedigen op het EK met de aflossingsploeg. Een jaar later mocht Dauwens individueel aan de bak op het EK voor beloften, toen nog op de baanronde zonder hindernissen. Een jaar later stond ze al op het EK in Helsinki waar ze deelnam aan de 400 meter horden. Haar carrière zat plots in een stroomversnelling.
Een eerste duik onder de 56 seconden bracht haar in 2013 naar haar eerste wereldkampioenschap. De reeksen vormden toen nog het eindstation. Op het EK in Zürich in 2014 oversteeg ze alle verwachtingen door een plaats in de finale af te dwingen en daar knap zevende te worden. Tijdens de wereldkampioenschappen in Peking breidde de atlete van ACME haar succesvol palmares nog verder uit met een twaalfde plaats.
Vanaf 2016 ging het echter iets moeizamer voor Dauwens. Op het EK in Amsterdam wist ze wel nog nog een plaats in de halve finales te bemachtigen. Aan de Olympische Spelen van dat jaar houdt ze echter geen positieve herinneringen over, want die verhoopte halve finale kwam er niet. Na de Spelen besloot Dauwens het roer om te gooien en in Denemarken te gaan trainen bij Mikkel Larsen. Mede door blessureleed vond ze nooit meer haar beste vorm terug.
Na twee jaar Denemarken en opnieuw een jaar onder de hoede van Philip Gilson getraind te hebben, besluit Dauwens nu dat het tijd is om een punt te zetten achter haar topsportcarrière. Het geloof in eigen kunnen is er nog steeds, maar de schrik om opnieuw op te moeten boksen tegen eventuele blessures gaf een twist aan het plan om tot de Olympische Spelen in Tokio door te gaan. Naast heel wat knappe prestaties op internationale kampioenschappen maakte Dauwens ook meermaals het mooie weer op eigen bodem. Zo kroonde ze zich maar liefst zesmaal op evenveel jaar tijd tot Belgische kampioene op haar geliefkoosde 400 meter horden en zette met 55”56 de vierde tijd ooit neer in ons land.
Philip Gilson had alle begrip voor de beslissing van Dauwens en kan terugkijken op heel wat mooie jaren. “Als 18-jarige deed ze nog 27 seconden over 200 meter, Axelle heeft een enorme weg afgelegd. Op de gezamenlijke trainingsstage keken andere trainers me nog bedenkelijk aan omdat ik haar onder mijn vleugels nam. De beloning voor al het harde werk bleef een beetje uit, maar als je 12de wordt op het WK en een EK-finale haalt mag je fier zijn op je carrière”, aldus Gilson.
Een uitgebreide reactie met Dauwens volgt later op de dag.
