Donderdag zijn in Des Moines, Iowa de Amerikaanse trials gestart. De bikkelharde strijd om Team USA te verdedigen op het WK in Doha levert jaar na jaar onwaarschijnlijke prestaties af. Dat was de afgelopen dagen niet anders. Gisteren vloog Sam Kendricks naar de beste outdoor polsstokprestatie sinds 1994. Fred Kerley verraste dan weer topfavoriet Michael Norman op de baanronde. Allyson Felix beviel acht maanden geleden van een dochtertje en mag zich, weliswaar niet individueel, opmaken voor het WK na drie straffe races.
Sam Kendricks is de regerende wereldkampioen in het polsstokspringen en was daardoor eigenlijk niet verplicht om deel te nemen aan de trials. De eergierige en immer sympathieke atleet was echter uit op de Amerikaanse titel, aangezien de Amerikaanse kampioenschappen samenvallen met de trials. Kendricks begon net zoals alle Amerikaanse polsstokkers aan zijn finale op 5m46, maar liefst 15 heren zouden die hoogte behalen. Vervolgens zou de wereldkampioen zijn absolute klasse etaleren door tot en met 5m91 foutloos te blijven. Daardoor was hij al zeker van zijn zesde opeenvolgende Amerikaanse titel. Kendricks, die outdoor al 6m00 behaalde, trok zijn stoute schoenen aan en liet de lat op 6m06 liggen. Na een erg nipte eerste poging lukte het wél voor de militair in zijn tweede poging.
Daardoor mag hij zich de beste polsstokspringer ooit noemen na Sergey Bubka. Het was sinds 1994 geleden dat iemand zo hoog ging tijdens een outdoorwedstrijd. Steven Hooker (6m06) en Renaud Lavillenie (6m16) deden alleen maar indoor beter of even goed. Ook het Amerikaans record verandert daardoor van schouders, aangezien Armand ‘Mondo’ Duplantis (als Zweed, met weliswaar een IAAF-regel die hem als recordhouder beschouwde) het record in handen had met 6m05.
A new American Record calls for a dog pile on @samkendricks 😂 6.06m!! 😱 pic.twitter.com/MLohsI7nIM
— Sandi Morris, OLY🇺🇸 (@sandicheekspv) July 27, 2019
“Ik kon in principe deze trials aan me laten passeren met mijn wildcard, maar dat is geen boodschap voor onze jongeren. De omstandigheden waren ideaal om hoog te gaan en mijn coach had het perfecte plan uitgewerkt. Zelf wou ik 5m91 laten schieten om meteen naar 6m06 te gaan, maar achteraf was het absoluut de juiste beslissing”, zei de kersverse Amerikaanse recordhouder in een interview met Flotrack.
De 400m bij de mannen leek een walk in the park te worden voor Michael Norman. Norman was het afgelopen seizoen oppermachtig op de baanronde en kwam ook in de reeksen en halve finales sterk voor de dag. Fred Kerley was de uitdager van dienst. Kerley was in de halve finales al goed voor een stevig seizoensbeste van 44″09. In de finale zette Kerley de topfavoriet onder druk door sterk uit de startblokken te schieten. Norman leek bij het ingaan van de laatste rechte lijn zijn gekende remonte in te zetten, maar ook Kerley had nog een extra versnelling klaar. Kerley stoomde over de finish in 43″64, waardoor hij de zevende atleet aller tijden wordt op de baanronde. Norman kon met zijn 43″79 en eerste ticket naar een WK niet ontevreden zijn. Nathan Strother werd derde in 44″29.
“Het waren stresserende weken, aangezien ik de tien dagen vooraf aan de trials niet kon trainen door een blessure. Pas de dag voor de reeksen heb ik kunnen testen. Het is goed dat ik een mooie reeks heb neergezet, ondanks het feit dat ik voorzichtig moest zijn. Ik ga de blessure niet als excuus inroepen. De komende weken hoop ik lekker te kunnen trainen met het oog op de finale in de Diamond League en het WK”, vertelde topfavoriet Norman na afloop van de finale aan Flotrack.
“Ik was beste en meest regelmatige 400m-loper vorig jaar, maar werd niet zo afgeschilderd in de media. Dit is een gepast antwoord denk ik. Ik liep vorig jaar geen toptijden, maar wist dat het toen minder nodig was dan nu. Een PR en de winst is uiteraard een reden om te vieren. In Doha zal het sneller moeten om te winnen”, aldus Kerley bij Flotrack.
https://www.youtube.com/watch?v=AEO6W_hTAJU
Bij de vrouwen ging de winst naar Shakima Wimbley in 50″21 voor Kendall Ellis en Wadeline Jonathas. Alle ogen waren echter gericht op Allyson Felix, die acht maanden geleden beviel van haar eerste kindje en tijdens de reeksen op de trials voor het eerst opnieuw in actie kwam. In die reeksen verzekerde één van de grootste atletes ooit op vlak van medailles zich via de verliezende tijden van de halve finales met 52″20. In die halve finales snelde Felix zomaar even naar een chrono van 51″45. In de finale zou ze bevestigen met een zesde stek in 51″94, waardoor ze zich op papier mag opmaken voor het WK met de 4x400m. Het is de eerste keer ooit in haar carrière dat ze individueel niet aan de start van een WK verschijnt. Eerder dit jaar kwam Felix met het verhaal naar buiten dat haar sponsor Nike haar contract zou verminderen tijdens en na haar zwangerschap. De 33-jarige Amerikaanse liep op de trials in een neutrale zwarte outfit. Een duidelijk statement.
Rai Benjamin stelde niet teleur op de lage horden. De derde snelste man ooit op de 400m horden benaderde zijn seizoensbeste van 47″16 in de finale door naar 47″23 te stomen. Erg veel concurrentie had Benjamin op zijn 22ste verjaardag niet, aangezien de nummers twee en drie TJ Holmes en Amere Lattin respectievelijk 48″58 en 48″66 noteerden. “Ik had graag nog wat sneller gegaan, maar het belangrijkste blijft Doha. Daar moeten de puzzelstukjes in elkaar vallen. Nu ga ik terug hard werken”, aldus Benjamin aan Flotrack. Bij de vrouwen volgt er nog een pittig duel in de finale tussen Dalilah Muhammad en Sydney McLaughlin.
Hamerslingeren klinkt niet meteen als de grootste discipline voor de Amerikaanse atletiek. Toch zorgden vier vrouwen gisteren in het Drake Stadium in Des Moines voor een evenaring van strafste hamercompetitie ooit. Vier dames slingerden hun hamer namelijk verder dan 75 meter, met Deanna Price als absolute uitschieter. Price verbeterde haar eigen Amerikaans record en beste wereldjaaprestatie naar 78m24. Gwen Berry en Brooke Andersen vervolledigden het podium met respectievelijk 76m46 en 75m30. Het Amerikaanse hamertrio topt voorlopig de wereldranglijst in 2019. In het kogelstoten bij de mannen was Ryan Crouser duidelijk de betere met een worp van 22m62. Crouser kende nochtans een paar moeilijke weken met trainingsachterstand, maar bleek toch een maatje te groot voor Joe Kovacs en Darrell Hill, die respectievelijk 22m31 en 22m11 achter hun naam kregen.
In het verspringen was Brittney Reese goed voor haar achtste Amerikaanse titel met een sprong van exact 7 meter. Een opvallende naam in het verspringen was Tori Bowie, de regerende wereldkampioene op de 100m. Bowie kende een moeilijk jaar waarin ze geteisterd werd door blessures. In het verspringen werd de wereldkampioene met een sprong van 6m78 vierde. In Doha komt ze aan de start van haar 100m, waarvoor ze paste op de trials.
Op de 100m horden was Kendra Harrison de sterkste met een stevige 12″44 ondanks een tegenwind van -1.2m/s. Nia Ali, nog zo’n straffe moeder aangezien ze vorig jaar in juni een dochtertje op de wereld zette, en Briana McNeal finishten als tweede en derde in respectievelijk 12″55 en 12″61. Ali is in het dagelijkse leven de partner van de Canadese sprinter Andre De Grasse, die normaal gezien naar het WK in Doha trekt als de grote uitdager van Noah Lyles. Lyles loopt vandaag nog de halve finales en finale van de 200m. Shelby Houlihan haalde het zoals verwacht in de 1500m met een aardige 4’03″18. Vandaag probeert de Amerikaanse recordhoudster op de 5.000m hetzelfde op die afstand. De tweede plaats was weggelegd voor ‘veterane’ Jenny Simpson. Simpson verlengt op die manier haar ‘championship streak’. Sinds 2007 was Simpson telkens lid van Team USA op de WK’s en Olympische Spelen.
Geen Evan Jager op de 3.000m steeple. Jager sukkelde al lang met een voetblessure en moest daardoor voor het eerst in tien jaar tijd de nationale kampioenschappen aan zich laten passeren. De winst op de steeple ging naar Hilary Bor in 8’18″05. Christian Coleman haalde het zoals verwacht op de 100m in 9″99, ook hier speelde de wind de atleten veel parten. Ronnie Baker werd pas vijfde na een moeilijk seizoen en kan dus alleen maar met het aflossingsteam naar Doha. Justin Gatlin liep de reeksen en halve finales, maar ging niet van start in de finale. Gatlin is als regerend wereldkampioen wel al zeker van zijn deelname. Bij de vrouwen ging de winst enigszins verrassend naar Teahna Daniels in 11″20. English Gardner en Morolake Akinosun vervolledigde het podium. Daniels was pas vierde tijdens de NCAA-finale, waarin Sha’Carri Richardson grote ogen gooide. Die laatste kon echter niet overtuigen op de trials en werd laatste in de finale.
Tot slot ook nog de 10.000m waarin Molly Huddle zichzelf voor de vijfde opeenvolgende keer Amerikaans kampioene mag noemen. Huddle dook als enige onder 32 minuten met 31″58″47. Bij de mannen verbaasde Lopez Lomong. Niet per se door te winnen, aangezien hij vorig jaar ook al de beste was op de Amerikaanse kampioenschappen, maar wel door zijn chrono aan de finish: 27’30″06. Dat is zomaar even 50 seconden beter dan zijn voormalige PR, al had hij dat vooral te danken aan het tempowerk van Shadrack Kipchirchir, die het eindschot van Lomong terecht vreesde. Lomong zou zijn laatste ronde namelijk afleggen in een slordige 55 seconden. Kipchirchir jogde uit en zou 17 seconden later over de finish komen.
De resultaten van de Amerikaanse trials kan u hier raadplegen. Vandaag volgen nog heel wat pittige finales, waar we u morgen een overzicht van bezorgen.
