De World Relays in het Japanse Yokohama leken geen simpele opgave te worden voor de Belgische teams na het uitvallen van sterkhouders Kevin Borlée en Cynthia Bolingo. Toch kwalificeerden twee teams zich al voor het WK in Doha op de eerste dag. De tweede dag werd zo mogelijk nog beter met een medaille voor de Belgian Tornados én een ticket naar Doha voor de Belgian Cheetahs. Hieronder enkele reacties van de Belgen.
Dylan Borlée vertolkte op beide dagen een glansrol. Zaterdag maakte hij deel uit van zowel de Belgian Tornados als het Mixed 4x400m Relay Team. Beide ploegen plaatsten zich voor de finales én dus ook het WK in Doha. Borlée imponeerde in afwezigheid van zijn broers Kevin en Jonathan, die in de finale toch in actie kwam. In de finale van de 4x400m bracht hij ons land sterk op gang.
“Het is gezien de blessures van de afgelopen week een onwaarschijnlijk weekend geweest. Vandaag was bijzonder zwaar door een hevige wind, wat niet opviel op de beelden waarschijnlijk. Vooral de tweede bocht was pittig door die wind. De twee wedstrijden van gisteren zat ook in de benen. Ik had te doen met beide Jonathans, want mijn broer had nog altijd pijn tijdens de opwarming én Jo Sacoor was degene die zich moest opofferen. Het weekend heeft bewezen dat we echt wel iets kunnen doen in Doha, maar we gaan er wel hard voor moeten werken. Een klein feestje zit er misschien in, maar we moeten vroeg op”, vertelde Borlée na afloop aan de RTBF.
Camille Laus legde een gelijkaardig parcours af. Zo was ze van vitaal belang voor de Cheetahs en het Mixed 4x400m Relay Team op dag één, terwijl ze op de tweede dag dankzij een schitterend slot het ticket naar Doha veilig stelde. “Voor zo’n wedstrijden en emoties werken we zo hard. Ik geloofde in mezelf en hoopte stiekem dat mijn concurrentes zouden vertragen. Zo kunnen finishen zorgt voor enorm veel vertrouwen”, aldus de teamkapitein van de Cheetahs bij de RTBF.
Jonathan Sacoor had de ondankbare taak om na zijn knappe race met de Tornados, die uiteindelijk een bronzen plak zou opleveren, nog geen kwartier later opnieuw aan de bak te moeten in de finale van de Mixed Relay. “Dit was veruit het zwaarste dat ik ooit gedaan heb, maar het was een verplicht nummertje aangezien we gewoon de finish moesten halen. Ik denk dat we met de Tornados hebben getoond dat ons team zonder Kevin ook iets kan bewijzen. Dat bewijst dat iedereen stappen heeft gezet. Japan was een ongelooflijke ervaring en de sfeer zat heel goed in het Belgisch team, dus ik kijk alvast uit naar de rest van 2019”, klonk het bij de wereldkampioen op de baanronde bij de junioren in een interview met de RTBF.
Paulien Couckuyt: “Geweldig om nu ook echt mijn steentje bij te dragen”
Paulien Couckuyt mocht na haar eerste ervaring met de Cheetahs in Glasgow nu ook zelf in actie komen en deed dat voortreffelijk. “Het was geweldig. Zeker aangezien niemand van de Belgen teleurgesteld hoeft terug te keren. Het was op papier al niet makkelijk, aangezien we zonder enkele vaste waarden aan de start kwamen. We hebben altijd het vertrouwen in dat het zou lukken. In de reeksen was het kwestie voor Lucie en mij om te volgen. Het was natuurlijk jammer dat we niet meteen zeker waren van Doha. Mijn B-finale gaf me wat meer stress, omdat ik als tweede loopster toch een kanonstart moest nemen. Het feit dat we er als groep stonden, met Carole Bam die nog een goede speech gaf voor de beslissende race”, vertelde de hordeloopster.
“In mijn hoofd had ik ingeprent dat Nederland en Duitsland voor me zouden zitten. De wind en het proberen versnellen hebben me krachten gekost. Toen Camille van start ging, wist ik eigenlijk dat ze het zou halen. Hanne (Claes; red.) zat op de grond en ik heb haar toen gezegd van: ‘komaan zet u recht, want ze gaat het doen’. Toen ze over de streep kwam, was de ontlading enorm. In Glasgow was ik nog reserve, maar nu heb ik ook mijn steentje kunnen bijdragen. Ik hoop er in Doha uiteraard ook bij te zijn. De finale moet daar mogelijk zijn als de vaste waarden allemaal present tekenen. Er komen nog mooie tijden aan voor de Cheetahs, letterlijk en figuurlijk”, besloot Couckuyt.
Jacques Borlée: “Zonder Kevin en Cynthia is zoals de Rode Duivels zonder Eden Hazard”
Jacques Borlée kan tevreden terugblikken op zijn verblijf in Japan. Voor het eerst kwamen er drie teams aan de start van de World Relays voor ons land en alle teams hebben ook een ticket richting Doha op zak. De 12de medaille van de Tornados op 23 internationale finales was de kers op de taart.
“Met Cynthia Bolingo en Kevin Borlée beiden in de lappenmand, wisten we op voorhand dat we niet op volle sterkte konden draaien. Het is alsof de Rode Duivels naar een kampioenschap trekken zonder Eden Hazard. Het was knap om zien hoe het hele Belgische team ondanks deze opdoffers boven zichzelf is uitstegen. Met Bolingo en Kevin aan de start, hadden we misschien voor een nog straffere stunt kunnen zorgen. De Cheetahs deden het geweldig, maar ook hoedje af voor Jonathan Sacoor die op zo’n korte tijd twee keer aan de bak moest. De opstellingen vereisten het nodige toverwerk, maar dit doet deugd voor de Belgische atletiek en doet het beste verhopen richting het WK. De toekomst ziet er rooskleurig uit en dat merk je ook aan het enthousiasme binnen de delegatie. Tijd voor een feestje is er allicht niet. Over een kleine twee weken staan er opnieuw wedstrijden gepland”, verklaarde Borlée bij de RTBF.
