Kato Van Den Brulle kende sinds 2017 vooral tegenslagen. Het zat de atlete van VAC absoluut niet mee nadat ze op het EK voor beloften in het Poolse Bydgoszcz niet naar behoren kon presteren door een tegensputterende elleboog. Vervolgens kreeg ze last aan de schouder, waardoor ze opnieuw buiten strijd was. Vorige zomer leek Van Den Brulle op de goede weg tot die elleboog wederom roet in het eten gooide, waardoor ze in januari opnieuw begon aan een revalidatie. Van wedstrijden is voorlopig geen sprake. Een babbel met Van Den Brulle leest u hieronder.
Kato Van Den Brulle wierp haar speer als belofte naar 55m63, nog steeds goed voor het Belgisch record in die leeftijdscategorie. Deze prestatie dateert echter al van augustus 2016. In het daaropvolgende zomerseizoen verliep het minder goed en die lijn zette zich helaas door naar de komende jaren.
“Het is een zware periode geweest met blessures, twee operaties en revalidaties. Het geluk leek niet echt aan mijn kant te staan, aangezien ik na afloop van mijn tweede operatie hoorde dat de ingreep niet eens nodig was. Héél frustrerend dus. In de aanloop naar het EK voor beloften heb ik een pees in mijn elleboog gescheurd, waardoor ik niet op niveau kon presteren in Polen. De miserie van die elleboog was nog niet gedaan of er doemde al een nieuw blessurespook op: mijn schouder. Tijdens de revalidatie begon mijn elleboog opnieuw op te spelen. Onderzoeken toonden aan dat het om een fout liggende zenuw ging, die mits een kleine ingreep op de juiste plaats zou moeten komen. Dezelfde pijn bleef echter”, vertelt de speerwerpster.
Tussen het EK voor beloften (juli 2017) en december 2019 ging Van Den Brulle drie keer onder een MRI-scanner. De gedeeltelijke scheur in een pees aan haar elleboog was daar telkens niet op te zien.
“Na de vaststelling van die scheur had ik toch wel het gevoel dat de wetenschap me in de steek had gelaten. Helaas herstelt zo’n scheur zich niet vanzelf. Een operatie helpt echter evenmin, waardoor het vooral afwachten werd. Sinds januari revalideer ik terug. Door de spieren rondom die pees te trainen en mits wijzigingen aan mijn techniek zal ik op termijn hopelijk pijnvrij kunnen gooien. Momenteel is er echter nog geen sprake van werpen, gelukkig is er wel al vooruitgang in mijn revalidatie”, aldus Van Den Brulle.
Het speerwerpen in België wordt op papier gedomineerd door meerkampster Nafi Thiam, waardoor het voor de Belgische speerwerpers ook telkens uitkijken is naar wat ze uit haar mouw kan schudden. Bij de beloften is het uitkijken naar Pauline Smal.
“Nafi heeft zelf aangekondigd dat ze deze zomer 60 meter wil halen. Daar kijk ik uiteraard naar uit, want dat is als meerkampster al enorm straf, los van het feit dat geen enkele Belgische atlete ooit al die grens heeft overschreden. Het zal hem om de kleine technische details gaan, maar ik hoop alvast mee. Nafi heeft haar kracht en lengte mee. Pauline heeft vorig jaar enkele grote stappen gezet. Daardoor is het moeilijk in te schatten of ze een gelijkaardige sprong kan maken. Je kan niet zomaar elke zomer 5 meter beter doen dan je record. Het kan echter zomaar zijn dat ze in de trend van vorig jaar zichzelf stelselmatig blijft verbeteren. Ik heb haar sinds 2017 niet meer zien werpen, dus ik durf niet te zeggen of ze specifiek iets heeft aangepast op vlak van techniek”, besluit de atlete van VAC.
