De Belgian Cheetahs hebben afgelopen zomer voor vele straffe stoten gezorgd. Zowel op individueel vlak, als op collectief vlak hebben de dames op de baanronde en baanronde met obstakels zichzelf, maar vooral elkaar naar topprestaties gestuwd. Vrijdagavond proberen ze dat opnieuw. Hanne Claes en Justien Grillet komen in actie op de lage horden. Camille Laus opteert voor de baanronde, terwijl Cynthia Bolingo de 200m zal betwisten.
Camille Laus: “Energie krijgen door het publiek”
Camille Laus nam als teamkapitein het meest het woord tijdens de persconferentie met de vier Cheetahs. Laus bracht haar PR op de baanronde naar 51″49 deze zomer. Vrijdag mag ze voor eigen volk een schitterend seizoen in stijl afsluiten.
“Veel energie zit er niet meer in de tank helaas. Daarvoor was Berlijn net iets te zwaar gezien de vier races die we allemaal gelopen hebben. Ik hoop energie te krijgen door de ervaring op zich. Het publiek en de sfeer zullen me moeten vooruit stuwen. Het mentale zal het overwicht nemen op het fysieke. Het is soms bizar om te horen hoe mensen hebben meegeleefd met onze prestaties. De emoties die we hebben losgeweekt zijn erg herkenbaar, aangezien ik tot voor kort in hetzelfde schuitje zat, namelijk een kampioenschap van thuis uit volgen”
“We zijn met de Cheetahs van niks begonnen en hebben op enkele maanden tijd iets mooi weten uit te bouwen. Daarop mogen we fier zijn. De resultaten zijn een beloning voor de opofferingen die we gemaakt hebben. Onze grote kracht blijft het feit dat we telkens rotsvast geloofd hebben in de kansen van het team.”
“Ik denk dat ik mag zeggen dat we individueel allemaal nog een stap kunnen zetten, wat het team op termijn ook sneller zal maken. Het is ons eerste jaar. Op vlak van tactiek en stokwissels is er nog heel wat werk aan de winkel, maar we worden daarbij ook geholpen door de Tornados. Zij hebben ervaring, iets waar wij nog een beetje tekort schieten. Hun winst net voor onze finale zorgde voor een extra boost. In Berlijn kwam ik voor het eerst aan de start van een seniorenkampioenschap. Er komt plots vanalles op je af”
“Tokio blijft het doel uiteraard. We zijn steeds ambitieus geweest, ook al geloofden mensen niet dat het mogelijk zou zijn. Met onze finale in Berlijn hebben we het tegendeel bewezen. Op die manier geraken jonge atletes gemotiveerd om zich te engageren. Er zullen er ongetwijfeld op onze deur komen kloppen.
“We waren wel verbaasd om zo’n chrono te zien. Het was natuurlijk zonde om Margo te zien uitvallen net voor de aflossingen, maar met onze supersub Justien (Grillet; red.) kunnen we alle kanten uit. We hebben één voor één onze individuele belangen op dezelfde hoogte geplaatst als de aflossingen. Daardoor sprong Hanne ook meteen in de bres voor Margo”, besloot Laus.
Hanne Claes: “Voel me nog goed, maar gemakkelijk wordt het niet”
Ook Hanne Claes beleefde de atletiekzomer zeer intens. Na enkele mindere jaren staat ze er beter voor dan ooit. Hoe kan het ook anders als je twee keer vierde eindigt op een Europees kampioenschap. Ook zij hoopt vrijdag om het seizoen in schoondheid te kunnen afsluiten.
“Aan het einde van een seizoen begint het allemaal wat moeilijker te vlotten hé en dat is ergens heel logisch. Het is een mooi en zwaar jaar geweest. We blijven gemotiveerd als team en individueel om er het beste van te maken. Met het oog op de komende jaren hoop ik op de horden zeker nog een aantal passen te zetten. Letterlijk en figuurlijk, want aan mijn passenritme is er nog ruimte voor verbetering. Op die manier komt misschien het BR in zicht”
“De aflossingen in Berlijn waren geniaal. Ik heb trouwens op geen enkel moment getwijfeld om ook maar niet de reeksen te lopen. Bovendien heb ik in de finale van de horden laten zien dat die reeksen mijn prestatie absoluut niet gehypothekeerd hebben. Twee vierde plaatsen, dat had ik voor het begin van dit seizoen nooit kunnen voorspellen”
“Het doet deugd om van heel wat jonge atleten berichtjes te krijgen in het genre van – ‘Ik droom er al van om ook een Cheetah te zijn”. We hebben op enkele maanden iets opgebouwd wat een nieuwe generatie kan motiveren. Daarnaast hebben we op individueel vlak onze doelen en die behouden we ook”
Cynthia Bolingo: “Mentaal beter dan ooit. Ik hoop een correctie prestatie af te leveren”
Elke Cheetah toonde zich ook individueel sterk in Berlijn. Cynthia Bolingo kon vooraf nie de beste papieren voorleggen op internationale kampioenschappen, maar op dit EK maakte ze komaf met die mindere reputatie. Ze liep er zelfs naar een persoonlijk record. Op de Memorial neemt ze de 200m voor haar rekening.
“We dromen nog na hé (lacht; red.). Ik hoop vrijdag vooral een correcte prestatie af te leveren. Ik heb dit jaar niet gefocust op de 200m, dus ik ben benieuwd naar wat het zal geven. Op mentaal vlak heeft het EK me zo’n boost gegeven dat ik er zeker nog eens tegenaan kan gaan.”
“In de komende jaren hoop ik dat we met de Cheetahs zo vaak mogelijk samen kunnen trainen en activiteiten doen. Daarvoor zullen we ook nog de nodige sponsors moeten aantrekken. De eerste momenten na de finale waren wazig door het melkzuur, maar eenmaal ik besefte dat we zo’n chrono hadden gelopen, dan was er zeker een reden om te vieren. Die chrono van 3’27″69 stond niet eens vooropgesteld tijdens onze sessies met de mental coach én toch hebben we het gedaan.”
Justien Grillet: “Schitterend dat we allemaal aan de start mogen komen”
Ook Justien Grillet had een groot aandeel in de EK-prestatie van de Cheetahs. Ook op individueel vlak boekte ze succes. Ze haalde op de lage horden de halve finale. In Brussel mag ze vrijdag samen met Hanne Claes de 400m horden afleggen.
“Het is moeilijker om te focus het behouden na zo’n wervelend seizoen. Het EK heeft een enorme boost gegeven. Toch ga ik er vrijdag van proberen genieten. Het is tenslotte voor ons allen een eerste keer dat we individueel mogen starten op de Memorial. Met de Cheetahs hebben we nog heel veel te leren, en dat is alleen maar positief.”
“We hadden in Berlijn al alle vier drie races gelopen. Toch werden we zo meegezogen in dat groepsgevoel dat we er zijn blijven in geloven en dat het ging lukken. De Cheetahs hebben mij veel meer zelfvertrouwen gegeven, dat heb ik volledig aan het project te danken. We kennen elkaar al jaren en we beseffen dat we net zoals Kim Gevaert de individuele ambities aan de kant kunnen zetten voor de aflossingen.”
