Olivia Borlée beleefde de schitterende week van het Belgische team én vooral van haar familie in Berlijn vanop de eerste rij. Borlée neemt zelf een sabbatjaar op vlak van wedstrijden om te genieten van de kleine dingen en haar kledingmerk 42/54 verder uit te bouwen. Wij hadden een aangename babbel met de twee jaar oudere zus van Kevin en Jonathan. Het interview werd afgenomen voor het goud van de Belgian Tornados in Berlijn.
Voor Olivia Borlée was de finale van de 400m op het EK in Berlijn zo mogelijk één van de meest intense die ze ooit van dichtbij kon beleven. Nooit eerder stonden beide broers samen op het podium van een individueel nummer op een internationaal kampioenschap.
“Hier hebben ze lang op gewacht. Het was een enorme rollercoaster aan emoties. Op uitzondering van Alizia en Rayane was onze hele familie hier aanwezig. De race op zich was zenuwslopend. Kevin zijn remonte was wederom indrukwekkend, maar die terugkerende Pool baarde ons toch wat zorgen met het oog op de medaille van Jonathan. De ongelooflijke hoeveelheid stress tijdens de baanronde ruimde plaats voor dolle vreugde en natuurlijk tranen… Ze waren allebei zo kapot dat er geen ereronde kwam, maar dat begrepen we wel ondanks het feit dat we met de hele ‘clan’ als het ware zo dicht mogelijk tot bij de piste waren gespurt”, vertelde Borlée.
Olivia was ook aanwezig op de ultieme voorbereidingsstage in het Franse Valbonne met het oog op Berlijn. Die stage ging gepaard met de nodige stress in het kamp Borlée, aangezien Kevin en Jonathan tot het laatste moment sukkelden met respectievelijk de hamstrings en elleboog.
“Er was een bepaald moment waarop ze vreesden om niet individueel te lopen. Zo moeilijk was het. Gelukkig kunnen we altijd op een geniale omkadering rekenen waardoor ze toch zo sterk mogelijk aan de start konden komen. Hun prestatie was schitterend, aangezien ze hier zo lang op gewacht hebben om naast elkaar te staan op een individueel podium. Het is al vaak net niet geweest, waardoor Jonathan werd afgedaan als de niet-kampioenschapsloper. Dat is na Berlijn absoluut niet meer het geval. Kevin was doorheen de jaren ook nooit volledig tevreden aangezien hij dolgraag met ‘Jo’ op het podium wou staan. Ze gaan allebei al meer dan tien jaar wekelijks door de muur om zo’n prestaties af te leveren. Daarvoor moet je gewoon ongelooflijk veel respect hebben. Bovendien zijn de Tornados in mijn ogen sterker dan ooit doordat Dylan opnieuw een stap heeft gezet en we aan Jonathan Sacoor nog veel plezier gaan beleven. Als papa zegt dat hij een wereldtopper kan worden, dan durf ik hem daarin te volgen”, ging de ondertussen 32-jarige atlete verder.
Het mag gezegd worden: de familie Borlée garandeert de Belgische atletiekwereld al 10 jaar na elkaar vuurwerk. We kropen in onze pen om die prestaties in de verf zetten, daarover leest u hier meer.
“Wij putten enorme kracht uit het familiale. Zonder de hechte groep die we zijn, zouden we nooit in staat geweest zijn tot alles wat nu al gepasseerd is én hopelijk nog mag komen. Op de laatste trainingsstage heb ik veel met papa (Jacques; red.) gebabbeld. Hij gaat zo op in alles wat we doen. Na de individuele finale is dat allemaal losgekomen. Het was zo mooi om zien. Voor buitenstaanders kwam het als een grote verrassing gezien het seizoensverloop van mijn broers. Toch stonden ze er, zowel individueel als met de Tornados. Ze zijn mentaal ijzersterk, iets wat ze te danken hebben aan hun enorme rugzak aan ervaring”, aldus Borlée.
Jacques Borlée is de mentor, de aannemer en het boegbeeld van Team Borlée. Wat begon met zijn eigen carrière ging over naar Olivia, de tweeling en ondertussen heeft hij een mooie groep aan topatleten. Het houdt niet op.
“Het is exceptioneel wat papa doet als vader én als coach. Hij is met mij aan die reis begonnen. Sindsdien heeft hij het echter ook getoond met niet-Borlées. Michael Bultheel in het verleden en nu met Hanne Claes en Camille Laus… We zijn als familie enorm gezegend om hem aan het roer te hebben. Die familiale kracht komt overal terug. Voor Dylan, die zijn eerste indivuele EK outdoor liep, en Rayane, die in actie kwam met de Tornados op het WK voor junioren, is het een moeilijke opgave aangezien iedereen veel van hen verlangt door hun achternaam. Het is dus soms dubbel, maar fier zijn we sowieso”, vervolledigde Borlée.
Zelf zagen we Olivia dit jaar nog niet in actie op de piste, maar een officieel afscheid kondigde ze niet aan.
“Ik ben voorlopig iets minder aan het trainen. In 2018 neem ik dan ook niet deel aan wedstrijden. Na een sabbatjaar volgt volgend jaar opnieuw een jaar waarin ik in de startblokken zal kruipen. Ik geniet voorlopig van de zaken die ik de afgelopen jaren aan de kant moest schuiven. Het gaat steeds om kleine dingen, maar dat doet zo’n deugd. Ik mis de piste echter te veel. Dit jaar houd ik het bij basistrainingen. Ik voel dat ik qua snelheid en kracht wel over een behoorlijk vormpeil beschik, maar dat staat niet gelijk aan het feit dat ik plots een (halve) baanronde zou kunnen afwerken.”
“Sinds de komst van Hanne Claes en Camille Laus binnen onze groep, met daarbij ook nog eens de Belgian Cheetahs die het schitterend doen, kan ik me enorm motiveren. Ik hoopte er stiekem op dat het 4x400m-project bij de vrouwen geen stille dood ging sterven, wat na Zürich 2014 een beetje het geval was. Op individueel vlak heb ik tegenover mezelf genoeg bewezen, maar ik hoop dat ik een plaatsje kan verdienen bij de Cheetahs met het oog op Tokio. Daar mijn carrière afsluiten… Het zou geweldig zijn”, klinkt het ambitieus.
Net voor de finale van de baanronde was er ook het goud voor Nafi Thiam in de zevenkamp.
“Het was een intense tweedaagse. Ergens was het ook wel spannend om haar vanuit een mindere uitgangspositie zichzelf te zien bewijzen. Haar pure klasse komt op die manier dat tikkeltje meer tot uiting. Bovendien heeft het Belgische team in Berlijn zo’n mooie dingen laten zien. Die generatieswitch is duidelijk zichtbaar. Het belooft voor de toekomst! Dat half uurtje met Nafi, Hanne en mijn broers was zo geniaal. Göteborg (het EK waar Kim Gevaert en Tia Hellebaut bijna op hetzelfde moment goud behaalden, red.) is het enige waar ik aan kan terugdenken, maar dit was des te specialer”, aldus Borlée.
Met haar sportkledingmerk 42/54, dat ze samen met Elodie Ouedraogo oprichtte, kon ze al op de nodige internationale publiciteit rekenen. Het wereldwijd bekende modemagazine Vogue zei het volgende over het merk van de twee (ex)-olympiërs: “Een Belgisch sportief merk, gecreëerd door olympiërs, zal voor verbaasde blikken zorgen tijdens het sporten, maar ook buiten het sporten”.
“Dat was een heel mooi moment voor ons natuurlijk. Momenteel blijft de focus overigens op vrouwen, maar we sluiten niet uit dat er in de toekomst ook voor mannen een collectie komt. We zijn twee jaar bezig en we durven te zeggen dat het héél goed gaat, ook op de internationale markt. Het is een plezier om elkaar te helpen en te werken. In onze tweede carrière combineren we onze passies die we tijdens onze carrière al hadden, namelijk sport en mode. Beter wordt het dus niet”, besluit de voormalig olympisch kampioene.
