Voor onze Noorderburen was er op de eerste dag van het WK indooratletiek in Birmingham meteen een zilveren medaille. Sifan Hassan moest op de 3.000 meter alleen wereldrecordhoudster Genzebe Dibaba laten voorgaan, en dat terwijl de Nederlandse eigenlijk niet van plan was om aan de start te verschijnen.
“Na het WK in Londen ben ik héél lang op vakantie geweest. Ik kwam dus van ver”, zei Hassan na haar zilveren race. “Daarna moest ik een hele periode weer in de basis gaan investeren, dus ik heb nog niet veel sneller werk in de benen. Wat dat hier zou geven, wist ik zelf ook niet.”
Oorspronkelijk zat Hassan niet met een indoorseizoen in het hoofd. “Zelf wou ik eigenlijk niet komen, maar mijn coach zij: je bent echt er echt klaar voor.” De Nederlandse van Ethiopische origine traint sinds vorig jaar in de VS bij het niet onbesproken Oregon Project van Alberto Salazar.
“Drie weken geleden had ik de knoop nog altijd niet doorgehakt. Ik was niet onzeker, maar wist gewoon niet wat ik zou kunnen. Toen Dibaba ging wilde ik ook gas geven, maar mijn benen wilden gewoon niet. Ik kan een hoog tempo aan, maar zo’n tussensprint: dat gaat nog niet. Ze ging vollebak.”
Hassan, een echt competitiebeest dat meestal alleen vrede neemt met goud, kon voor één keer wel blij zijn met zilver. Ze stond nadien in de mixed zone zelfs met de glimlach haar medaille te showen. “Dit was gewoon goed. Pas op drie rondjes van het einde wist ik dat een medaille mogelijk was.”
Net als een heleboel andere toppers, onder meer Dibaba, Muir en Klosterhalfen, neemt Hassan er ook nog de 1.500m bij in Birmingham. “Ik denk dat die snelle finale van de 3.000m mij zal helpen. Nu heb ik toch al enkele rondjes voluit in de benen. Maar het wordt moeilijk. De meeste meisjes hebben ritme opgedaan in de 800 en 1.500m de voorbije weken, ik heb helemaal geen ritme. Met een medaille zou ik heel blij zijn.”
