Tia Hellebaut was donderdag, elf jaar na haar fenomenale 2m05 in diezelfde Arena van Birmingham, actief als co-commentator voor het aanwezig publiek bij het WK indoor. Dat hoogspringen meer dan ooit in de picture stond op de openingsdag, kon de olympische kampioene wel smaken.
“Het was heel mooi. Vanavond ging het bijna alleen maar over hoogspringen”, zei Hellebaut toen haar werk als commentator erop zat. Er stonden op dag één maar drie disciplines geprogrammeerd, waarbij het hoogspringen van zowel de mannen als de vrouwen. “Dat daar eens de volle aandacht van iedereen naar uitging, was leuk.”
“Het was ook leuk om terug in Birmingham te zijn. Elf jaar geleden heb ik hier 2m05 gesprongen, en dan is het attent van de IAAF en van Asics om mij uit te nodigen. Ik moest tussen de twee commentatoren in gaan zitten en we gaven om beurten commentaar.”
Het goud ging twee keer naar een Rus, of liever ‘Authorised Neutral Athlete’. Danil Lysenko (2m36) was de beste man, Maria Lasitskene (2m01) haalde het bij de vrouwen. “Bij de mannen was Barshim misschien de favoriet, maar ik vond hem niet in hele goeie doen vandaag. Lysenko was al enkele weken in hele goede doen en was vandaag technisch gewoon beter. Om Lasitskene kon niemand heen. Ze steekt erbovenuit.”
Gaat Hellebaut nu van haar uitnodiging genieten om het hele WK mee te pikken? “Nee, zaterdag ga ik al terug naar huis. Met drie kindjes in huis is het niet zo gemakkelijk om alles te plannen. En eerlijk: ik wou zondagavond ook absoluut naar ‘Den Beerschot’ gaan kijken.”
Weliswaar gedeeltelijk van thuis, maar de voormalige hoogspringster en meerkampster volgt de Belgen toch nog altijd met een vergrootglas. “Het is een mini-delegatie, maar voor Eline Berings vind ik het heel mooi dat ze er weer bij is. Zeker na al die blessures is dat knap. Ze is blijven doorvechten. We moeten ook realistisch zijn: de finale wordt heel moeilijk. Maar als ze weer richting die acht seconden kan, moet ze tevreden zijn. Van de Tornados verwacht iedereen altijd een medaille, maar gemakkelijk zal het absoluut niet worden.”
In het leven van Hellebaut is ook nu ze geen atlete of onderdirecteur van de Memorial Van Damme meer is, nog veel plaats voor atletiek. “Anderhalf jaar geleden heb ik de Tia Hellebaut Academy opgericht. Dat is een fulltime job, maar het doet deugd om bij de jeugd iets terug te doen voor de atletiek. Met het ‘One Mile a Day’ project ben ik ook nog altijd bezig, maar iets minder intensief.”
