Renée Eykens kon in 2017 ondanks een mindere winter en een trainerswissel voor vuurwerk zorgen. Zo behaalde ze de Europese titel op het EK voor beloften in het Poolse Bydgoszcz. Één week later knalde ze naar de winst op de Nacht van de Atletiek. Een deelname aan het WK stond in een relatief overgangsjaar niet op de planning. Komende zomer staat het EK in Berlijn wél op de planning. Een vooruitblik met de atlete én een interview met ex-atleet Marko Koers, die onder de huidge coach van Eykens, Theo Joosten, het mooie weer maakte op de Nederlandse middellange afstand tussen 1992 en 2004.
Eykens schakelde, in het gezelschap van Pieter-Jan Hannes, in april over naar de Nederlandse trainer Theo Joosten. Een volledig nieuwe aanpak, die haar enkele maanden later de Europese titel bij de beloften opleverde.
“Ik had vanaf de eerste week een goed gevoel bij Theo. Sindsdien loopt het steeds vlotter en vlotter. Qua trainingen blijft het uiteraard een beetje zoeken. Het is niet simpel om te oordelen over welke trainingen het beste aanslaan en wat voor type atleet ik exact ben. Er zijn dus nog enkele werkpuntjes, maar dat ervaar ik als positief, aangezien er op lange termijn gewerkt wordt. Ik voel me ondertussen erg goed thuis op training. Pieter-Jan kende na de Olympische Spelen heel wat tegenslagen, maar die is mentaal zo sterk dat hij er toch mee om kan gaan. Het mentale aspect is iets wat ik van hem kan leren, maar ik kan hem ook wel iets leren hoor (lacht). Ik ben er zeker van dat hij nog mooie dingen zal laten zien, als hij gespaard kan blijven van blessures. Hij heeft wel héél veel goesting om weer op hoog niveau te lopen”, aldus Eykens.
In 2015 was de atlete goed voor de Europese titel bij de junioren. Één jaar later liep ze naar de halve finales op het EK in Amsterdam. Daarna trok ze, eerder onverwacht en met kleine verwachtingen, naar Rio voor de Olympische Spelen. Ze zou er een topchrono van 2’00”00 neerzetten in de halve finales.
“Als ik daar nu op terugkijk, is dat toch erg bijzonder. De weken voorafgaand aan mijn race in Rio waren zenuwslopend. Ik geraakte op het trainingskamp precies niet vooruit. Na dat kamp werd ik gedropt in het Olympisch dorp. De rest moet je zelf doen. Het was op sommige momenten nogal intimiderend. Op dat vlak vond ik Amsterdam aangenamer door het feit dat het iets kleinschaliger was. Wat ik uiteindelijk presteerde in Rio lag totaal niet in de lijn van wat ik zelf verwachtte. Ik heb daar een paar stappen te veel gezet. Op kampioenschappen wordt er normaal niet echt voluit gelopen, maar daar kwam ik in de halve finales met zeven hazen aan de start”, vertelt de atlete.
Komende zomer kan ze op het EK in Berlijn een gooi doen naar een herhaling, of een verbetering van haar prestatie in het topjaar 2016.
“Het is eigen aan een atleet om steeds een beetje beter te willen doen. In 2016 had ik geluk, maar je kan voor hetzelfde geld pech hebben. Puur als atleet zal ik dit jaar sterker voor de dag komen, maar dat betekent niet dat ik daardoor meteen al mijn PR’s ga verbeteren. Ik hoop vooral dat ik opnieuw richting die chrono van 2’00 kan gaan. Als ik op die manier een finale kan halen in Berlijn, dan is dat mooi meegenomen, maar doe me toch maar een snelle chrono als ik moet kiezen. Op een kampioenschap ben ik daar nog nooit mee bezig geweest. Ik draai meestal de knop om: nu mezelf even doodlopen. Ik heb het voordeel dat ik nog zo jong ben en de kans krijg om fouten te maken tijdens wedstrijden waarin de inzet meestal niet extreem hoog is”, zegt Eykens.
Morgen komt de atlete in actie op de Great Edinburgh XCountry. Ze zal er in het gezelschap van Sofie Van Accom, Isaac Kimeli en Jeroen D’hoedt deelnemen aan de mixed relays over een afstand van 4x1000m. Daarna staan er geen veldlopen meer op de planning.
“Ik kan tevreden terugblikken op mijn passages in het veld. Mol was dé uitschieter, ondanks dat ik normaal niet vooruitkom in het zand, maar gelukkig is er ook een stuk op het harde zand naast de waterkant. Dat loopt nog best snel! In Roeselare was het ploeteren in de modder zoals quasi elk jaar en dat is niet aan mij besteed. Daarnaast liep ik ook op de CrossCup Relays, in Duffel, Hyères en Soest. Na Edinburgh ga ik wat meer indoor trainen. De kans bestaat dat er enkele wedstrijdprikkels volgen, maar zonder grote doelen. Het zou puur zijn om eens te kijken hoe het zit qua snelheid. Ik heb dus geen planning qua wedstrijden, maar ik ga wel genieten om af en toe eens in de warmte te kunnen lopen in zaal”, besluit Eykens.
[box type=”shadow” align=”aligncenter” class=”” width=”100%”]
Marko Koers over coach Joosten: “Hij laat zich niet door cijfers leiden”
Het leek ons een geschikt moment om eens te polsen naar wie Theo Joosten als coach is. We zijn erin geslaagd om niemand minder dan Marko Koers, ex-atleet van Joosten, enkele vragen voor te schotelen. Koers nam deel aan maar liefst drie Olympische Spelen. Hij bezit het Nederlands record op de 1000m en had het Nederlands record op de 1500m vijf jaar op zijn naam staan, tot Gert-Jan Liefers onder 3’33 dook in 2004.
Marko, wanneer heb je kennisgemaakt met Theo als coach?
“Ik moet een jaar of 13 geweest zijn. We trainden toen in een grote groep met veel beloftevolle atleten. Er werd uiteraard nog niet zwaar getraind toen. Ik boekte heel wat progressie en dat was Theo meer dan wie ook opgevallen. Ik zat toen nog in de periode waarin ik organisch groeide, waardoor je automatisch sterker wordt uiteraard. Ik groeide stilaan uit tot de betere van die grote groep en zou op termijn het mooiste palmares uitbouwen dankzij Theo. Mede door het feit dat hij me al lang begeleidde, was er een geoliede machine ontstaan tussen trainer en atleet.”
Hoe zou je Theo gaan typeren?
“Als iemand die enorm enthousiast en begaan is als het op zijn sport aankomt. Ik heb hem altijd enorm positief en vooruitdenkend geweten. Hij laat zich nog altijd niet door cijfers leiden en durft het gevoelsmatige te laten primeren. Er wordt ook altijd met een belangrijk doel gewerkt. Primordiaal was het behalen van de limieten, vervolgens kwam de échte piek met het oog op het kampioenschap, waarin de finale steeds het doel was.”
Als je een top drie zou moeten maken van mooiste momenten door/met hem, hoe zou die er dan uitzien?
“Mijn zevende plaats op de Olympische Spelen in Atlanta moet daar zeker bij! Ik heb een rugzak aan mooie momenten overgehouden aan mijn carrière. Als ik er dan nog twee moet uitkiezen, dan ga ik nog voor mijn toenmalig Nederlands record op de 1500m en mijn zilveren plak op het EK indoor op de 800m.”
[/box]
