De Atletieknieuws-redactie selecteert: dé atletiekmomenten van 2017

Atletieknieuws heeft weer een recordjaar achter de rug. We werden afgelopen 365 dagen verwend door tal van nationale en internationale kampioenschappen én de Belgische topprestaties bleven niet uit. De Atletieknieuws-redactie blikt dan ook nog graag eens terug op wat dit rijkgevulde atletiekjaar te bieden had. Opnieuw lieten we onze journalisten elk een atletiekmoment eruit pikken, daarbij zowel logische keuzes als persoonlijke verhalen. Herbeleef hieronder elk moment met een klik op het pijltje aan de rechterkant! Veel lees- en kijkgenot en alvast een prettig en sportief 2018!

Tim Van der Heyden

“Wereldkampioen Karsten Warholm houdt de horden te vriend”

“Hij probeerde zijn twee handen in zijn mond te wurmen. Karsten Warholm, 21 nog maar, wist niet zo goed wat te doen vlak na zijn goud op de 400m horden op het WK in Londen. Wie is die snaak waar topfavoriet Kerron Clement en de BBC-commentatoren zich toch wat op verkeken? Hij ‘pakt’ goed op het kleine scherm (‘He’s a bit of a poster boy’), hij houdt het graag simpel (‘I want the hurdles to be my friend’) en vooral: hij is zeer snel (het devies van Edwin Moses is ook het zijne, ‘get out fast and run like hell’) en zeer gretig. De wil om absoluut niets te laten liggen daar op de piste. Behalve zijn uitgeputte lichaam na de race. Machtig.”

[toggle title=”Herbeleef de sensationele wereldtitel van Karsten Warholm” state=”close”]

• Karsten Warholm (21) zorgt voor sensatie met wereldtitel 400 horden
• Karsten Warholm moet nog wennen aan nieuwe status: “Wereldkampioen? Kan je dat herhalen?” [interview]

[/toggle]

[divider style=”normal” top=”40″ bottom=”40″]

Simon Van Glabeke

“Nafi Thiam blijft maar oogsten”

“Met de woorden “Une année light” trapte Nafi Thiam het jaar 2017 af. De broekriem mocht na de olympische titel wat losser en Thiam trachtte de hoge verwachtingen wijselijk van zich af te schudden. Begin maart kon ze het EK indoor toch maar moeilijk afslaan. Het stond aanvankelijk niet op de planning, maar in Belgrado was er geen vijfkampster opgewassen tegen onze toen nog 22-jarige landgenote. Het Belgisch record ontsnapte haar nog net, maar Thiam liet het niet aan haar hart komen. Tweede halte van het jaar werd het vertrouwde Götzis, een magische plek voor meerkampers. Opnieuw waren alle ogen gericht op de olympisch kampioene en opnieuw toonde ze de beste versie van zichzelf. Haar eindscore van 7.013 punten deed de liefhebbers likkebaarden, voor wie er nog aan durfde twijfelen: die olympische zevenkamp was allesbehalve een toevalstreffer. Toch blijft topsport meedogenloos en is een atlete maar zo goed als haar laatste wedstrijd. Dat beseft ook Thiam, die in aanloop naar het wereldkampioenschap veelvuldig werd gebombardeerd tot topfavoriete. Op zich niet zo verwonderlijk, al is de favorietenstatus kampioenschap na kampioenschap waarmaken slechts uitzonderlijke atleten gegund. België heeft zo eentje in zijn rangen en dat begint zoetjesaan te dagen. Thiam zette in Londen de overblijvende kersjes op de taart en schonk België voor het eerst een gouden WK-medaille.”

[toggle title=”Herbeleef het grand cru-jaar van Nafi Thiam” state=”close”]

• Hypomeeting Götzis: Thiam blaast tegenstand weg met 7.013 punten!
• Fotoverslag vanuit Götzis: Herbeleef de fantastische zevenkamp van Nafi Thiam
• Nafi Thiam is eerste Belgische wereldkampioen in de geschiedenis
• Nafi Thiam verovert wereldtitel: “Was duizend keer moeilijker dan in Rio” [interview]
• De gouden zevenkamp van Nafi Thiam in beeld!

[/toggle]

Jolien De Bock

“Renée Eykens, het schoolvoorbeeld van een winnaarsmentaliteit”

“2016 was een boerenjaar, 2017 zou uiteindelijk ook veelbelovend worden voor Renée Eykens. Na een heel moeilijk begin van het jaar, stond ze stilaan weer op en werd ze weer die atlete van voordien. Samen met haar nieuwe trainer Theo Joosten ging de bal aan het rollen. Wedstrijd na wedstrijd groeide ze en training na training vond ze weer het plezier terug in wat ze deed.
En toen stond het EK voor beloften voor de deur, de belangrijkste afspraak voor haar dit jaar. Iedereen die haar prestaties een beetje opvolgde wist dat ze, ondanks enkele mankementen in het begin van het jaar, wellicht weer potten zou breken. Dat ze meteen weer goud zou pakken op haar 800m was misschien iets minder vanzelfsprekend, hoewel het woord ‘onmogelijk’ na Rio volgens mij niet meer in haar woordenboek staat. In haar gekende stijl, met een splijtende versnelling in de laatste rechte lijn, leek het wel een heruitgave van het EK junioren van twee jaar geleden. Die vreugde en ongeloof op haar gezicht, dat is sport in zijn mooiste en puurste vorm.
Eykens bewees dat je met doorzettingsvermogen, gedrevenheid en wilskracht ver kan komen. Niet alleen voor haar Europese beloftetitel, maar evenzeer ook voor haar werklust, bescheidenheid en de passie waarmee zij haar sport beoefent, verdient zij haar plaats in dit jaaroverzicht.”

[toggle title=”Herbeleef de Europese beloftetitel van Renée Eykens” state=”close”]

• EK beloften: Renée Eykens stoot door naar finale 800m

• EK beloften: Eykens snelt naar Europese titel op 800m

• Renée Eykens na Europese beloftetitel: “Ik kan het echt nog niet geloven”

[/toggle]

[divider style=”normal” top=”40″ bottom=”40″]

Levi Hoste

“De langgerekte dopingstrijd die iedereen moe begint te worden”

“In een post-olympisch jaar vertoeft een sport als atletiek naar goede gewoonte in een kort winterdipje. Nadat de heisa rondom het al dan niet schorsen van de Russische atleten op grote atletiektornooien wat was gaan liggen, had iedereen dan ook gehoopt dat we een rustiger jaar tegemoet gingen waarin de echte waarden van de sport, met eerlijkheid en sportiviteit voorop, terug zouden uitblinken. Dat niets minder waar was, bleek helaas dit afgelopen jaar. De grote onthullingen bleven wat uit, maar toch zagen we geregeld opnieuw een twee-drietal (Russische) atleten geschorst worden, bleven rapporten of TV-documentaires uitkomen over al dan niet georganiseerd en/of staatsgeorkestreerd dopinggebruik en kwam, deze maand nog, Justin Gatlin opnieuw in opspraak, net nadat de beruchte Amerikaan alle meewarig schuddende hoofden bijna had het stilzwijgen opgelegd. Een rapport (weliswaar met cijfers uit 2011) bevestigde onze terechte collectieve ongerustheid, want niet minder dan de helft van de WK-atleten gaf in een enquete toe ooit doping gebruikt te hebben! Het bericht werd stilletjes onder de mat geveegd door de verantwoordelijke instanties (“de enquete was immers al 6 jaar oud, meneer”) en ook in de publieke opinie lijkt het alsof er enige moeheid en tolerantie begint in te sluipen omtrent dopinggebruik in onze geliefde sport. Bijna niemand schrikt immers nog op als een WK-medaillewinnaar blijkt gedopeerd te zijn! Hoe moeten we onze jeugd ervan overtuigen dat het mogelijk is de top te bereiken zonder vals te spelen? Dat het gebruik van verboden middelen (en vooral hoe je niet moet gepakt worden) niet, zoals het nu soms lijkt, tot één van de voorwaarden behoort om aan topsport te doen? Dat Usain Bolt (oh, alsjeblieft, laat hem nooit in opspraak komen…) niet de enige is die zonder het verboden spul wereldrecords liep? Er zit maar één iets op en dat is – ook het komende jaar – de stille strijd tégen doping, maar vooral vóór sportiviteit en eerlijkheid te blijven voeren, niet in het minst in onze jeugdrangen. Vooral dat laatste, het eindeloze en (mogelijks)  naïeve positivisme, wens ik iedereen toe in 2018. Succes ermee! En geniet van onze mooie sport.”

[divider style=”normal” top=”40″ bottom=”40″]

Milan Augustijns

“Het genie Pierre-Ambroise Bosse”

“Vijftien keer stond er tot voor afgelopen zomer een 800 meter op het programma op het WK atletiek. Dertien keer won een in Afrika geboren atleet, waarvan negen keer een Keniaan. In het hoofd van velen was de dubbele baanronde al een zuiver Afrikaanse gelegenheid geworden, ook in het mijne. ‘Salut, niet me mij’, dacht het Franse genie Pierre-Ambroise Bosse (25). Zijn uitzonderlijke talent, zijn branie en vooral zijn lef had hij de voorbije jaren al uitvoerig gedemonstreerd. Zijn persoonlijk record van 1’42”53 uit 2014 is absolute wereldklasse, maar op kampioenschappen faalde hij tot nu toe telkens weer. Zelfs op een EK geraakte Bosse nog nooit op het podium. Dat was afgelopen zomer in Londen wel even anders. Na een coachwissel was zijn seizoen tot dan toe nog niet vet, maar dit keer gebeurde het wanneer het moest gebeuren: de versnelling van de Fransman in de voorlaatste rechte lijn was ongezien, niemand kon hem in het slot nog bijbenen. Zijn coach gaf live commentaar op France 2, wat er ook nog een prachtig tv-moment van maakte. Wereldkampioen! Voor mij het absolute hoogtepunt van het WK. Met een hilarisch interview bracht hij de Fransen tien minuten later in een deuk van het lachen. Génial, ce mec.”

[toggle title=”Herbeleef de ongeziene versnelling van wereldkampioen Pierre-Ambroise Bosse” state=”close”]

• Racevideo met commentaar van coach Alain Lignier
• Interview France 2 na behalen wereldtitel
• Jimmy Vicaut over stunt kamergenoot Bosse: “Hij verdient die wereldtitel écht” [interview]

[/toggle]

[divider style=”normal” top=”40″ bottom=”40″]

Quinten Lafort

”Debjani comme une fusée/oftewel the (pocket)rocket man en zijn BR“

“In 2014 kwam ene Pieter-Jan Hannes erg dicht in de buurt van het BR van Christophe Impens op de 1500m. Die laatste zou zijn tijd van 3’34”17 tot 11 juni zien standhouden. De recordtaart van Impens telde ondertussen 20 kaarsjes. Dat het record zou sneuvelen in 2017 leek meer dan ooit mogelijk. Helaas viel PJ door blessures af en lag alle recorddruk op de eerder frêle schouders van Ismael Debjani. De 27-jarige raket blies die tijdens de FBK Games in Hengelo op een fabelachtige manier uit. Als eerste Belg ooit dook de “laatbloeier” onder de 3’34 met 3’33”70. Met die tijd zou hij op het einde van het zomerseizoen nog altijd de vierde Europese tijd van het jaar bezitten. Een ode aan bokkesprongen qua tijden, aangezien hij in 2016 naar een tijd onder de 3’36 snelde, om in 2017 haast twee tellen beter te doen. Opmerkelijk voor een atleet die in 2014 nog hemel en aarde moest verzetten om voor het eerst onder de 1’48 te duiken op de 800m. Hoed af. Dat hij op zijn 20ste begon met atletiek speelt hier uiteraard mee. Hard werken én talent lonen op termijn.

Bovendien was de raket van CABW goed voor de beste Belgische prestatie op die dubbele baanronde met 1’46”40. Dat hij in het tweede deel van zijn seizoen geplaagd werd door fysieke ongemakken vergeet ik met plezier door terug te denken aan zijn fabuleuze chrono in Hengelo. Aan ambitie is er bovendien geen gebrek bij Debjani, die zijn blik volop richt op de Olympische Spelen in 2020. Hij hoopt er op de 5.000m aan te treden. Aan zijn snelle benen zal het alvast niet liggen. Als het van mij afhangt mag hij alvast beginnen met een finaleplaats op de 1500m op het EK in Berlijn. Een oproep dus aan de laatbloeiers, laatkomers en bovenal aan iedereen: durf te vechten, want soms duurt het enkele jaren vooraleer je je dromen waarmaakt. Misschien bent u wel de volgende Debjani. Bovendien zet ik even de kwaliteit in de breedte van onze mannen op de 1500m in de verf. Maar liefst acht Belgen in de Europese top 85, chapeau! Volgend jaar twee Belgen sub 3’34?”

[toggle title=”Herbeleef de recordrace van Ismael Debjani ” state=”close”]

• Debjani stoomt naar Belgisch record op 1500m in Hengelo

[/toggle]