Willem Van Schuerbeeck eindigde vandaag op een vochtige marathon van Berlijn als 18de in 2u15:49. Met voorsprong werd de VAC-atleet hiermee de beste Belg, maar door de zware omstandigheden bleef hij wel drie minuten boven zijn recordtijd. “Dit was het hoogst haalbare dus ik moet tevreden zijn.”
Twee jaar geleden liep Van Schuerbeeck op datzelfde biljartvlakke parcours in Berlijn zijn besttijd (2u12:49). “Toen zat echt alles mee en waren de omstandigheden ideaal”, aldus de 32-jarige LO-leraar. “Vandaag werd het een volledig ander verhaal. De weersvoorspellingen vooraf waren veelbelovend, maar de weergoden waren ons vandaag minder gunstig gezind. De talrijke waterplassen op het parcours en de regen tijdens de wedstrijd maakten het bijzonder zwaar.”
Van Schueerbeck liep enkele degelijke wedstrijden ter voorbereiding van deze marathon en kwam met een fris gevoel aan de start. Dat bleek geen overbodige luxe, want heel wat atleten gaven er na halfweg wedstrijd de brui aan. “Het opspattend water en een stortbui na 10 kilometer zorgden voor iets te veel afkoeling. De krampen konden niet uitblijven en ik kreeg er net als heel wat andere atleten flink last van. Ik twijfelde bij de start over het doorkomsttempo, maar gelukkig besloot ik geen risico’s te nemen. Uiteindelijk bleek 66″40 halfweg toch nog iets te snel en moest ik in de tweede wedstrijdhelft gas terugnemen.” Van Schuerbeeck kreeg het in het slot van de wedstrijd heel zwaar, maar met 2u15:49 heeft hij naar eigen zeggen het onderste uit de kan gehaald. “Het was hangen en wurgen tussen kilometer 35 en 40, maar ik heb een goeie marathon gelopen. Ik was in betere omstandigheden waarschijnlijk wel een snellere tijd waard, maar het heeft geen zin om daar te diep op in te gaan. Wel kan ik vaststellen dat de meeste atleten vandaag twee tot drie minuten trager liepen dan hun besttijd.”
De toekomstplannen van een van de sterkste marathonlopers in België zijn nog niet uitgetekend. “De marathon is voor beesten, niet voor mensen. Ik heb vandaag opnieuw verschrikkelijk afgezien, maar meer dan dat groeit het besef dat ik tegen mijn limieten aanbots. Marathontrainingen combineren met een voltijdse job en het familieleven blijft een lastige opdracht. Afscheid nemen van topsport spookt wel door mijn hoofd, maar ik doe het nog steeds zo graag. De kans bestaat dat ik er na deze marathon een streep onder trek.” Deelname aan het Europees kampioenschap volgend jaar in Berlijn zou daar wel verandering in kunnen brengen. “Jammer genoeg kennen we in België nog niet de selectiecriteria. Zonde, want zo blijven we in het ongewisse en weten we nog niet waar we aan toe zijn. We beschikken over een heel sterke lichting Belgische marathonlopers en een teamselectie behoort misschien wel tot de mogelijkheden. Als dat het geval is en de limiet blijkt realistisch, dan wil ik zeker doorgaan tot aan het EK om daar afscheid te nemen van het hoogste niveau.” Hopelijk schept de Belgische atletiekbond snel duidelijkheid.
