Als een duivel uit een doosje liep Kim Ruell afgelopen winter op het Belgisch kampioenschap naar een derde plaats. Het was dan ook uitkijken of de atleet van RESC deze zomer die lijn kon doortrekken. Onder leiding van zijn trainer Pieter Desmet koos hij in 2016 opnieuw voor de 3000 meter steeple met het oog op het EK. Helaas dacht de achillespees van Ruell daar anders over. “Ik sukkelde lang met mijn achillespees en vond onlangs pas de oorzaak. Een deelname aan het EK is dus onmogelijk.”
Na zijn knappe derde plaats op het BK veldlopen in Wachtebeke en een korte rustperiode trok Ruell naar Portugal om zijn zomer voor te bereiden. “Ik begon met veel zin aan het zomerseizoen maar al snel kreeg ik last aan mijn achillespees. Zonder me al te veel zorgen te maken trainde ik goed verder op stage, maar de pijn bleef aanhouden.” Pas na twee maanden vond hij de oorzaak van die pijn: het vertrouwde model van zijn loopschoenen was een kleine verandering ondergaan waardoor zijn achillespees extra belast werd. “Enorm spijtig dat zoiets banaal roet in het eten gooit. Doordat ik twee maand lang verder trainde, was de schade aan mijn pees al zo ver gevorderd dat andere schoenen niet veel meer hielpen.”
“EK was een must”
Maar met het EK in het achterhoofd, bleef Ruell verder werken. “Toen we de oorzaak hadden gevonden, hoopte ik dat de pijn snel zou verdwijnen. Dit jaar was het EK echt een must, en dan moet je doorbijten. Achteraf weet ik niet of dat de juiste beslissing was.” In de eerste steeplewedstrijden van het seizoen kwam Ruell dan ook niet tot zijn recht. “Op training draaide alles goed voor een tijd rond de 8’40” à 8’50”, maar ik kwam drie keer boven de negen minuten uit. Ik baal vooral van mijn val tijdens een wedstrijd in Portugal. Ik liep zo makkelijk mee vooraan dat ik al bezig was met hoe ik de wedstrijd zou gaan winnen en niet met de balken. In de voorlaatste ronde kwam ik daardoor ten val.”
Ook in België liep het voor Ruell niet van een leiden dakje. “Begin mei in Herentals voelde ik bij elke versnelling de pijn in mijn achillespees toenemen. Op de interclub liep ik dan ook uit voorzorg op gewone schoenen de 5.000 meter.” En ook de afgelopen steeplewedstrijden brachten weinig goeds. In het Franse Amiens liep Ruell met 8’59”96 afgelopen weekend wel onder de negen minuten, maar blijft hij ver van de EK-limiet (8’34”49). “Ik loop gewoon nog op de steeple omdat ik mijn seizoen niet zomaar wil opgeven. Over twee weken pik ik het BK in Brussel nog mee om me dan voor te bereiden op augustus en september.”
“Ik wil nog iets laten zien deze zomer”
De EK-ambities zijn dus volledig opgeborgen bij Ruell, die zijn zinnen verzet heeft. “Ik ben realistisch. Met veel pijn in het hart heb ik het EK aan de kant gezet. Het is een gemiste kans, zeker als ik naar mijn naaste concurrenten van afgelopen winter kijk die zich wel plaatsten, maar ik heb het EK definitief afgezworen. Veel mensen zouden in mijn plaats hun zomerseizoen misschien vroegtijdig stopzetten, maar ik wil nog iets laten zien deze zomer.”
In samenspraak met zijn trainer wil Ruell zich immers terug toeleggen op de loopnummers zonder obstakels. “Ik sluit waarschijnlijk mijn steepleavontuur na het BK af, om me dan terug volledig te storten op de 1500, 3000 en 5000 meter. Vooral op die laatste twee nummers wil ik nog dicht bij mijn persoonlijke records komen. In september doen we met RESC ook nog een aanval op het clubrecord 4×1500 meter, en misschien zelfs op het Belgisch record.”
En in 2017 zien we Ruell misschien op nóg een andere afstand. “Gezien mijn mooie winter en goede basisconditie, probeer ik het volgend jaar wel eens op de tien kilometer. Ik had nog even getwijfeld om in Leiden de 10.000 meter te lopen met trainingspartner Jeroen Hendrikx, maar mentaal ben ik daar nog niet klaar voor. Volgend jaar misschien wel.”
