Samen met de temperaturen nemen de Zomerkriebels alsmaar toe. De B-meeting in Herentals afgelopen weekend was op z’n minst gezegd veelbelovend voor het vervolg van het seizoen. Een kanttekening die daar zeker bij gemaakt mag worden, is dat het merendeel van de atleten nog niet eens aan hun seizoen begonnen is. Zo ook Hanne Van Hessche, die volgend weekend voor het eerst haar wedstrijdspikes aanbindt. Maar vooraleer het zover is, kreeg ze eerst enkele vraagjes voorgeschoteld.
Hanne, je hebt er een knap indoorseizoen opzitten. Heb je het gevoel dat je na een moeilijke periode als het ware aan een nieuw hoofdstuk bent begonnen?
“Ik heb toch wel het gevoel dat ik na mijn blessure opnieuw aan een nieuw hoofdstuk kan beginnen. Ik ben toch een zevental maanden out geweest door mijn voetblessure en het heeft zeer lang geduurd alvorens ik opnieuw iets mocht doen. Als je dan eindelijk aan de opbouw mag beginnen voel je dat je er nog lang niet bent. Daarom ben ik dan ook heel tevreden met mijn indoorprestaties. Die 1m87 hadden we niet zien aankomen. Zo zie je maar dat als je er in blijft geloven en als je er alles voor doet om terug te knokken, dat dit met veel doorzettingsvermogen dan ook daadwerkelijk lukt. Nu kijk ik heel hard uit naar het outdoorseizoen en hoop ik hetzelfde niveau door te trekken en liefst nog een beetje hoger te gaan!”
Hoe verliep je voorbereiding tot dusver?
“Mijn voorbereiding is behoorlijk volgens plan verlopen. Ik heb enkele weken langer verplichte rust moeten nemen na het Belgisch indoorkampioenschap, omdat ik een spierscheur van 6cm had opgelopen. Gelukkig ben ik iemand die van zo’n kwalen redelijk snel geneest en kon ik na zo’n drie weken de draad terug opnemen. Ik ben nu al even terug van een tiendaagse stage in Tenerife samen met Bram Ghuys en Emile Verdonck, en de trainingen zijn er allemaal goed verlopen. We hebben ons schema kunnen afwerken zoals we wilden en zijn er gespaard gebleven van kleine kwaaltjes.”
Indoor probeerde je het al een aantal keer op 1m90 (de EK-limiet), maar toen viel de lat er telkens af. Hoe overtuigd ben je dat die dit outdoorseizoen wel eens zal blijven liggen?
“Ik geloof er echt in dat ik die 1m90 kan springen. In het indoorseizoen heb ik al enkele mooie sprongen laten zien op deze hoogte en daarom denk ik ook wel dat deze 1m90 zeker haalbaar is. De trainingen verlopen ook heel goed en daar trekken we ons dan ook aan op. Ik heb vertrouwen in mijn trainster Chris en zij heeft er vertrouwen in dat ik deze hoogte aankan!”
Als die EK-limiet eenmaal een feit is, komt ook het olympisch minimum van 1m93 in zicht. Durf je daarvan te dromen?
“Ik denk dat iedere atleet wel droomt van een deelname aan de Olympische Spelen. Mijn trainster zegt altijd dat we groots moeten dromen! In principe is die 1m93 ook wel haalbaar als je die 1m90 springt. Momenteel denk ik dat we ons eerst moeten focussen op 90 en als we die gesprongen hebben dan mogen we dromen van die 93. Wat een heel mooie prestatie zou zijn!”
Wat zijn volgens je trainster Chris Van Landschoot nog de grootste werkpunten? Hoe is je band met haar na zo’n lange samenwerking?
“In september gaan we ons jubileum jaar aftrappen. Dan beginnen we aan het 10de jaar van onze samenwerking. We kennen elkaar dus redelijk goed en weten hoe we beiden in elkaar zitten. Sommigen zouden zeggen dat zo’n periode erg lang is en dat we misschien eens zouden moeten uitkijken naar iemand anders, maar ik voel me goed bij Chris en de samenwerking verloopt ook heel vlot. Dus waarom zou ik veranderen? Mijn grootste werkpunten volgens Chris zijn nog mijn laatste twee passen. Hier zet ik in mijn voorlaatste pas mijn voet te veel naar buiten, waardoor ik snelheid verlies. Ook ga ik nog iets te veel de lat opzoeken en moet ik dus proberen om mijn stijgfase langer aan te houden.”
Nog een laatste vraagje, wanneer zien we jou voor het eerst in actie dit seizoen?
“Momenteel staat de Beker van Vlaanderen gepland als eerste wedstrijd. Daar zal ik deelnemen aan het hoogspringen, verspringen en de 4x100m.”
