Opvallend aanwezige op de Flanders Cup-meeting afgelopen zaterdag in Ninove was Adrien Deghelt. Alhoewel, de Naamse hordeloper draait al heel wat jaren mee aan de Belgische atletiektop, maar zaterdag konden we hem niet terugvinden in wedstrijdkleren, maar wel als supporter voor zijn vriendin Anne Zagré. “Het had geen zin meer om zelf nog enkele wedstrijden te doen”, aldus Deghelt.
Het draaide dit seizoen niet zoals verhoopt bij Adrien Deghelt. Dat zijn seizoensbeste sinds eind mei op 13″87 staat, spreekt boekdelen. Er was geen enkele wedstrijd waar de poulain van Jonathan Nsenga aanspraak maakte op een WK-ticket aangezien daarvoor 13″47 vereist is. 40 honderdsten maak je niet zomaar goed in een 110m horden, en dat besefte ook Adrien Deghelt. “Hier vandaag nog meelopen in Ninove? Nee, dat had weinig tot geen zin”, vertelt Adrien. “Ik sukkelde de laatste tijd met heel wat pijntjes en kwam maar nooit echt in het goede ritme. Die WK-limiet ging er vandaag of komende week toch niet meer uitkomen, die hoop heb ik laten varen.”
Hopen op meer geluk
Het indoorseizoen verliep al niet zo vlot voor de SMAC-atleet. De laatste jaren wist hij nog amper snelle tijden uit zijn benen te schudden op de indoormat, ondanks dat hij op het EK indoor in 2011 toch zijn grootste succes behaalde met een bronzen medaille. Adrien Deghelt bleef de laatste jaren niet gespaard van blessures, en dat zal er ongetwijfeld voor een (groot) deel mee te maken hebben. Op het WK in Moskou, twee jaar terug, moest hij nog forfait geven wegens een buikspierblessure, en ook vorig jaar kon hij niet tonen wat hij waard was. In Zürich strandde hij in de reeksen, door naar eigen zeggen “een domme fout”. Dat het dit jaar ook niet wou lukken, was natuurlijk niet bevorderlijk voor de motivatie. “Ik heb nu even tijd nodig om stoom af te blazen”, maakt de 30-jarige Deghelt duidelijk. “De prestatiedrang is er nog altijd, maar door al die tegenslagen was de motivatie de laatste weken soms ver te zoeken. Ik wil nu even mijn eigen atletiekcarrière opzij schuiven, maar ik volg met alle plezier hoe mijn vriendin Anne Zagré de laatste weken aan het schitteren is. Ze verkeert in de vorm van haar leven, en zal ongetwijfeld iets moois laten zien op het WK in Peking.”
En wat met de toekomst, de Olympische Spelen in Rio de Janeiro volgend jaar ? “Die zitten natuurlijk wel in mijn hoofd. In Londen haalde ik de halve finales, en ook mijn PR (13″42) dat ik toen neerzette, staat nog altijd op de tabellen. Ik heb nog geen keuzes genomen richting volgend jaar, ik hou alles open.” Stoppen lijkt er nog niet meteen in te zitten voor Adrien, al wil hijzelf ook niet met zekerheid zeggen dat hij volgend jaar vol voor die Olympische Spelen zal gaan. “Momenteel ben ik ook bezig aan een carrière buiten de atletiek, omdat het natuurlijk ooit moet stoppen. Maar die Olympische Spelen kunnen me misschien wel een extra stimulans geven om er volgend jaar nog eens vol voor te gaan.”
