Dag 5 van het EK door de ogen van Seppe Thys

Het EK in Zürich zit er eilaas bijna op. Gisteren verteerden we de voorlaatste dag vrij goed, vandaag zijn we al aan het absolute slotstuk toe. Gelukkig met enkele Belgen, anders mochten we onze medailleambities al opbergen. Gisteren eilaas geen medaille, wel een 7de plaats en twee ploegen die zich geplaatst hebben voor de finale. Hopelijk kunnen er vandaag nog enkele ‘zotte dingen’ uit de bus komen. Maar eerst: onze column.

Elke EK-dag volgt een Belgische atleet het Belgische gebeuren voor ons. Wat vond hij/zij van de resultaten van onze landgenoten? Je komt het elke dag via onze site te weten. Dinsdag vingen we aan met hordeloper Erik Heggen, woensdag nam meerkampster Marjolein Lindemans de column voor haar rekening, eergisteren was Astrid Verhoeven de zondebok/gelukzak, gisteren was dat Stijn Baeten, vandaag doet Seppe Thys zijn verhaal. De ACME-atleet ervoer zelf  reeds hoe het was bij de 4x400m-ploeg en heeft een nauwe (trainings)band met Axelle Dauwens. Hieronder doet hij z’n verhaal.

[toggle title= state=”open” ]

16 augustus 2008, de dag waarop Usain Bolt het WR op de 100m naar een verbazingwekkende 9.69 bracht. En daar precies een jaar later, dag op dag, noch eens 11 honderdsten van af knalt. 16 augustus 2014, de dag waarop Nafi Thiam haar glimlach niet kan verstoppen en haar geluk niet de baas kan. De dag nadat ze voor het eerst op indrukwekkende wijze een bronzen medaille wint op de zevenkamp.

En in Gent zijn het patershol-feesten en vanavond zenden ze Harry Potter uit op de tv. Maar dat interreseert mij vandaag niet.

Vandaag loopt Axelle, mijn trainingspartner, haar eerste 400m hordenfinale op een Europees kampioenschap. Historisch voor Philip, onze coach, die nooit eerder een Europese finalist had en voor de Club ACME die meeviert in haar goede prestaties.

Vandaag halen de ‘Belgian Tornado’s’ hun zoveelste opeenvolgende finale en loopt het vrouwelijke team zo snel over hun 4x400m dat ze het morgen gewoon nog eens mogen overdoen.

16 augustus, no time for dreaming

– 4x400m vrouwen

Voor de helft van het team is dit hun eerste wedstrijd op het hoogste Europese niveau. De finale halen word moeilijk maar moeilijk gaat ook. Het kwartet loopt met lef en ambitie. Na een goede openingsronde van Laetitia die rond de zesde plek de stok doorgeeft, imponeert Kimberley in de bocht en laatste rechte lijn. Daar maakt ze 2 plaatsen goed en lanceert ze Olivia in vierde positie. Zij loopt een goede wedstrijd en geeft op haar beurt af in vierde positie achter de Italianen. De beste positie om op dat moment te zitten. Liever volgen en de laatste 50m nog een versnelling plaatsten dan opgejaagd worden om uw positie te moeten verdedigen. Alleen de eerste drie teams worden rechtstreeks gekwalificeerd voor de finale. Justien krijgt de taak om de Italiaanse het vuur aan de schenen te leggen. En dat doet ze, maar helaas komt ze iets te kort op het einde en zo werden de Belgische vrouwen vierde in hun reeks en moesten ze de resultaten van de tweede reeks afwachten. Hun tijd bleek voldoende te zijn voor een verdiende finaleplaats waar ze morgen zeker en vast alles op alles zullen zetten om een plaats of twee beter te doen.

– 4x400m mannen

Het waait in Zurich, het waait hard! De Belgian Tornado’s staan op de piste en hebben wat te bewijzen. Wat ik hoopte dat een destructieve wervelwind zou zijn, was in feite nog maar een briesje. Julien, die dit jaar de geslaagde overstap maakte van de 200m naar de 400m, liet er geen gras over groeien en liep een zeer sterke openingsronde. Hij heeft dit jaar hard gewerkt om te staan waar hij nu staat en we mogen zeker nog meer van hem verwachten. Hij gaf de stok af in tweede positie aan Antoine, die liep 300m mee met de kopgroep maar moest op het einde wat inleveren waardoor hij in vierde stek Michael op pad stuurde. Michael loopt steeds en steeds beter. Na een moeilijke seizoenstart bleef hij hard werken voor dat EK-ticket. En hij plukt nu de vruchten van al het harde werk doorheen het seizoen. Hij loopt een behoorlijke wedstrijd tegen de Ieren die hun wedstrijd  vreemd maar tactisch top hebben ingedeeld. Hij geeft de stok door in vierde positie aan Kevin. En toen stak de wervelwind op. Kevin had wat goed te maken na de gemiste finale. En dat deed hij. Hij liep de kloof dicht op de Ier en probeerde de derde positie over te nemen. Maar alweer deelde de Ier zijn wedstrijd zeer goed in en had zo nog voldoende over om Kevin naar de vierde plaats te verwijzen. Er zijn veel twijfels over de tweeling sinds ze dit seizoen onder hun niveau presteren, maar Kevin loopt de twijfels weg en heeft met 44.25 de snelste split tijd achter zijn naam. Iedereen heeft soms een mindere dag, Kevin had die tijdens de halve finale. De broers hebben een moeilijke opbouw en seizoenstart gekend. Ziekte en blessure eed weerhield hen ervan om op hun top naar het EK af te reizen. Maar ik ben er van overtuigd dat ze volgend jaar op het WK gaan knallen. Met 3’04”83 horen de Belgian Tornado’s bij de snelste verliezende tijden en behalen zo hun ticket voor de finale.

– 400m Horden Axelle Dauwens

Al 7 jaar trainen we in dezelfde groep. Ik heb al haar harde werk van dichtbij meegemaakt. Al de goede dagen en al de slechte dagen. Winst, verlies en alles dat daarbij hoort. En voor dat ze vertrok naar het EK wist ik al dat er iets uit de lucht kon vallen. Elke ronde liep ze als een finale en iedere keer was ZIJ in controle over haar race. Vandaag niet anders. Vanuit baan 8, focus vooruit en lopen. Horde na horde. 15 passen tot horde 5 en op horde 8 nog in derde positie. Ik word zot. Op de laatste 2 horden sloeg de snelle en gedurfde start haar in de benen. Zevende. Zevende van Europa. Ik kan niets anders zeggen dan dat ze dit verdient. Na een zwaar jaar vol pech en problemen toont ze hier haar weerbaarheid. Een eerst finale voor haar, onze coach en de club. En geloof mij, zeker niet de laatste.

[/toggle]

Afsluiten doen we telkenmale met een stukje muziek, gekozen door de atleet aan het toetsenbord, vandaag dus Seppe Thys. Hij koos voor Charles Bradley met ‘No time for dreaming’. “Ik kies dit nummer van Charles Bradley omdat hij gewoon gelijk heeft. No time for dreaming. Wanneer je een droom hebt, kom uit uw zetel en werk ervoor. Doe uw ding, maak het waar. Door erover te dromen gaat hij niet uitkomen. Het verhaal van Charles is daar het perfecte voorbeeld van. Op zijn 62^ste begonnen met zijn zangcarrière en uitgegroeid tot een wereldster. Een artiest met soul en betekenis in zijn liedjes. Op de moeilijke momenten altijd een troost.”