We hebben er lang op moeten wachten, maar de eerste medaille is daadwerkelijk een feit. Het heeft niet alleen bloed, zweet en tranen, maar ook een portie geduld gekost, maar we zijn beloond. Nafissatou Thiam verzilvert, of beter verbronst haar medailleambities. De medaille – ik denk dat we ons deze uitspraak wel mogen veroorloven – staat haar beeldig.
De 19-jarige Naamse heeft ervoor moeten zwoegen, maar haar eerste plak bij ‘de grote’ is een feit. Dag 1 ging, op het hoogspringen na, niet perfect. Op het openingsnummer, de 100m horden, liet ze een ietwat matige 14″05 optekenen. In het hoogspringen ging het dan weer ontzettend goed. Met 1m97 bracht ze haar record niet alleen met 4cm hogerop, ze klom in de tussenstand ook naar plaats twee. Haar kogel eindigde nadien 14m29 ver. Tegenover Götzis, waar ze met 15m03 een PR scoorde, weerom een tikkeltje tegenvallend, neem je dan weer de resultaten van het EK in Rieti erbij, dan deed ze in Zürich, in wisselvallige weersomstandigheden, 3cm beter. Het slotstuk van de eerste dag van de zevenkamp is traditioneel de 200m. De sprint is nooit haar ding geweest, vooral omwille van haar lengte. Met een mindere start en een versnellend laatste stuk eindigde de klok daar op 25″19. Nog voldoende om dag 1 als leidster af te sluiten, maar niet meteen tevredenstellend voor Thiam, die net als trainer Roger Lespagnard, telkens hoog mikt en zich niet tevreden stelt zonder (een benadering van het) PR.
Dag 2 begon dan weer met 6m18 in het verspringen. Vroeger kwam ze daar wat meer uit de verf, dit seizoen leek de queeste naar het juiste ritme niet ver weg. Haal je hier de resultaten van het EK junioren erbij, dan zie je dat Thiam vorig jaar haar verspringbenen wel terugvond met 6m37. In het speerwerpen werd de druk nog wat opgevoerd. Het op één na laatste onderdeel kan winst of verlies, medaille of ereplaats betekenen. Ze keilde uiteindelijk 49m68 ver. In Götzis ging het werptuig 51m90 ver, in Rieti landde het al na 46m94. Ook hier ging het dus niet beter dan ooit voor Thiam, die duidelijk geen utopische meerkamp kende. Alle Belgische atletiekfanaten zaten bij de afsluitende 800m op het puntje van hun stoel. Vooraf wees de tussenstand en de prognose uit dat het drummen ging worden om de medailles. Het zijn die gekleurde stukken metaal die tellen. Over een vierde plaats wordt al binnen een maand niet meer gesproken, zo hard is realiteit nu eenmaal. Een gefocuste, maar ogenschijnlijk ook gespannen Thiam stond klaar voor de race van haar leven, twee rondjes op een atletiekbaan, voor iemand die het niet helemaal volgt: dat is 800m! Thiam perste er alles uit en liep met 2’20″79 uiteindelijk een dik persoonlijk record. Dat stond op 2’22″98, neergezet in Götzis. En dan: het afwachten… Is die chrono genoeg voor brons of zal Thiam deze avond wakker liggen van een vierde stek en dus net niet die felbegeerde bronzen plak… Om nu te zeggen dat de verlossing ellendig lang op zich liet wachten, neen hoor, de resultatenverwerkers verdienen best wel een pluim. Sommige mensen durven op zo’n moment een tikkeltje ondankbaar te zijn, maar neen hoor, dat waren wij hier niet, schappelijk als we zijn. Er hing immers een fonkelende ster aan de lucht, die liet uitschijnen dat het brons binnen was. Nadien bevestigden de resultatenverwerkers deze boodschap en voegden ze er ook nog het puntentotaal aan toe: 6423 punten. Geen nieuw Belgisch record, want dat staat op 6508 punten, maar wie gaat daar nu nog over jammeren? Die medaille, waar we al even op zaten wachten, is in de … sacoche. Moge er nog een aantal bijkomen!
We zouden het bijna vergeten, maar ook het goud en het zilver werden verdeeld. De Française Nana Djimou streek het goud op, het zilver was voor onze sympathieke noorderbuur Nadine Broersen. Maar wat wij vooral zullen onthouden: de piepjonge Nafi Thiam behaalt voor de eerste maal eremetaal op een Europees toernooi bij de senioren. Laat dit het begin van meer zijn, veel meer!
Wie de resultaten nog graag eens bekijkt, u kan hier terecht.
