Foto: Jasper Jacobs
Imana Truyers moest op de EK-selectiecross in Roeselare de strijd staken. Met een kuitblessure kon de Belgische beloftenkampioene de race niet volmaken, al kreeg ze daags nadien toch leuk nieuws van de selectiecommissie. Onder voorbehoud mocht de AVT-atlete alsnog mee naar het EK in Belgrado. Helaas geraakte Truyers niet tijdig gerevalideerd van de blessure en blijft de studente verpleegkunde alsnog in ons Belgenland het komende weeekend.
Imana, waar liep het mis in Roeselare?
“Ik voelde plots een lichte kramp in mijn kuit bij de eerste passage voorbij de start. Het lag er ook lichtjes ongelijk dus ik dacht dat ik me mistrapt had. Het ging bovendien vrij snel over. Even later, na de heuvel, kwam diezelfde kramp echter heviger terug waardoor ik het lopen echt moest staken. Met veel pijn in het hart zag ik mijn groepje en het mogelijke EK-ticket uit mijn handen glippen. Dit was voor mij absoluut een zeer ontgoochelend moment . Vooral omdat je al maanden op voorhand toeleeft naar zo’n selectiewedstrijd.”
Had je nog verwacht om opgevist te worden?
“Natuurlijk was ik heel tevreden dat ze me die kans nog wilden geven. Zeker met de ervaringen die ik als junior afgelopen cross- kampioenschappen al heb kunnen mee maken. Ik ben ze dus ook zeer dankbaar dat ze die kansen willen geven aan atleten.
In Mol toonde ik al dat ik in goede doen was. Dus dat gaf me enigszins wel wat vertrouwen en hoop op een eventuele positieve deliberatie. Ondanks intensieve kiné die ik de dagen na Roeselare heb gehad, bleef de pijn toch aanhouden en heb ik samen met mijn trainer, met tranen in de ogen, beslist om niet deel te nemen. Wat achteraf beschouwd ook de beste beslissing is geweest. Als eerstejaarsbelofte weet ik natuurlijk dat ik de komende twee jaar nog aanspraak maak op het EK.”
Wat had je kunnen betekenen op het EK, denk je zelf?
“Het zou mijn eerste kampioenschap zijn bij de U23. De langere afstand was zeker in mijn voordeel. Als jongste was het zeker nog vooral ervaring opdoen en stelde ik als doel te finishen bij de top 20-25.”
Hoe evolueert de blessure nu? Komt de rest van het seizoen eventueel in het gedrang?
“De blessure verloopt elke dag beter en beter. Momenteel ben ik aan het aquajoggen en lichtjes aan het fietsen. Er zit dus wel progressie in. Het is nog wat onzeker als ik in Brussel zal kunnen deelnemen of eind december in Soest. Ik hoop natuurlijk zo snel mogelijk weer te kunnen crossen. In het hoofd zit ik echter al helemaal bij het Belgisch kampioenschap in maart. Ook alle trainingen zijn daar al op afgestemd. Ik wil er absoluut mijn titel verdedigen!”
Nog een laatste boodschap?
“Alle succes aan alle EK-geselecteerden!”
Bij deze.
