Dries Basemans finishte zondag, op de EK-selectiecross in Roeselare, negende en tweede belofte. Die plek gaf de Leuvenaar geen absolute zekerheid op selectie, maar met een tijdsverschil van 43 seconden op Pieter-Jan Hannes, primus bij de beloften, kon de Belgische beloftekampioen toch hoopvol toeleven naar maandagavond.
Het contrast met het goede nieuws dat sommigen van zijn collega’s kregen, kon niet groter zijn. De selectiecommissie pleitte in het nadeel van Basemans en de andere beloften. Enkel Pieter-Jan Hannes mag binnen anderhalve week de Belgische driekleur verdedigen op het EK in Belgrado. Dat Dries Basemans, die er vorig jaar wel bij was, maar toen de strijd vrij snel moest staken met een blessure, niet mee mag op de vlieger, stelde de ambitieuze DCLA-atleet teleur. Een reactie.
Had je verwacht of gehoopt erbij te zijn? Correcte beslissing van de selectiecommissie?
“Al vanaf vorig jaar, toen ik uitviel met een blessure, was ik gebrand om mij dit jaar te tonen. Ik kon in de zomer ook eindelijk eens een stap zetten, maar in de winter gaat het de afgelopen 2 jaar heel snel bij mij. Ook dit jaar ga ik op training weer een stukje sneller dan vorig jaar. Uiteraard had ik een probleem vanaf het moment dat de selectiecriteria bekend werd gemaakt. Eerste belofte worden, was voor mij niet mogelijk. Het moet gezegd dat Pieter-Jan Hannes zijn dominantie te groot is. Toch had ik wel gehoopt op een selectie. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat ik het waard ben. Dit jaar in Roeselare en vorig jaar over het ganse seizoen heb ik getoond dat ik snel aan het groeien ben. Ik was dit jaar klaar voor een individuele prestatie, maar ook vind ik dat we een goede ploeg zouden kunnen hebben.
Ik ben blij dat er een ploeg gaat bij de senioren mannen. Daar sta ik achter. Dat ze er overal eentje extra meenemen, behalve bij mijn categorie is eerder pijnlijk, maar of dit onterecht is: ik vind van wel en anderen wellicht niet. De vorige 3 jaar had ik geluk en dit jaar heb ik pech.”
Heb je alles er kunnen uithalen in Roeselare of zat er eventueel meer in?
“In Mol stelde ik mezelf enorm teleur. Het ging daar totaal niet. Toch hield ik nog deels stand, maar ik liep daar niet op mijn niveau. In Roeselare daarentegen liep ik wel op mijn niveau. Ik steeg er niet bovenuit, maar ik heb mijn piek dan ook gelegd over twee weken. Ik was echt tevreden. Of ik er alles heb uitgehaald: Qua positie misschien wel, maar qua tijdsverlies niet, daarvoor liep ik veel te lang eenzaam en alleen rond.”
Naar welke Belgische prestatie wordt het uitkijken in Belgrado denk je?
“Ik ben benieuwd of Bashir Abdi zijn plaats van vorig jaar kan verbeteren, maar dat is koffiedik kijken, want veel zagen we hem nog niet de afgelopen tijd. Als hij zijn niveau op pijl heeft, ben ik wel zeker dat hij nog beter kan. Jeroen D’Hoedt zijn vorm stijgt bijzonder snel. Hij kan de verassing worden. Op PJ Hannes staat geen maat, als Jeroen het goed doet bij de senioren, wat kan PJ dan bij de beloften? Ik denk dat PJ helemaal voorin gaat kunnen strijden, maar daar zal het van vele factoren afhangen hoe dicht hij komt. Een beetje geluk en goede benen zullen hem wel heel erg dicht bij dat podium brengen. Isaac Kimeli was vorig jaar al zo goed en lijkt me nu alleen maar beter geworden. Dus voor hem geldt hetzelfde als voor PJ waarschijnlijk.”
Welke andere doelen stel je jezelf nu (op korte en lange termijn)?
“Op korte termijn verandert er nu wel veel. Mijn doel voor het EK zal ik de komende dagen moeten beginnen inpakken en dan ga ik gebruik maken van de situatie en mijn piek verleggen naar de mooiste cross van België: De CrossCup in Brussel. Daarna starten de examens en ga ik even rustiger aan moeten doen. Al ga ik eens bekijken wat er mogelijk is op die ECCC waar ik me met DCLA vorig jaar voor plaatste, misschien wordt dat een mooie troost. Misschien moet ik me daar wat op richten, maar dat weet ik nog niet.
Op lang termijn verandert er uiteindelijk niet veel. Op dit moment zou ik zeggen dat ik me volgend jaar niet meer zo ga focussen op dat EK. Misschien moet ik dat pas doen zodra ik zekerder ben over een deelname. De les die ik nu geleerd heb, is om voortaan enkel te rekenen op de mensen die het kortst bij mij staan. Mijn trainer, familie en vriendin en om zo gewoon verder te doen. Ik kluif iedere cross weer een beetje aan mijn achterstand op de absolute top in België en vooral dat wil ik verder doen. De kans dat die kloof volgend jaar volledig gedicht is, bestaat wellicht niet, maar ik hoop dat ik over een paar jaar sterk genoeg ben om mij rechtstreeks te plaatsen voor grote kampioenschappen. Op die manier wil ik dan stap voor stap ergens geraken. Ik ben nog altijd maar 21 jaar.”
