Afgelopen weekend hield België 1 punt over aan het speerwerpen bij de vrouwen op de Europabaker in Dublin. Nafi Thiam wierp haar speer 40m72 ver en daarmee werd ze – in één van haar slechtste nummers van de zevenkamp – laatste. Nu hoor ik jullie al denken, heeft België geen beter speerwerpsters? Ja, maar op dit moment wordt de beste speerwerpster van België geveld door een blessure. Al geruim een jaar staat Melissa Dupré, zo heet de speerwerpster die het Belgische record op haar naam heeft, aan de kant met een aanslepende blessure aan de elleboog. Normaal gezien zou de Gentse atlete, aangesloten bij RCG en goed voor een dikke 58m, deze zomer weer haar speer uit de kast halen, maar de ongelukken slapen en rusten duidelijk niet. 2 scheuren op training waren het gevolg, en ook moest de atlete, die tot voor kort nog bij Atletiek Vlaanderen een contract had, een kruis maken over 2013 en vooruitkijken naar 2014. De 26-jarige werpster blijft weliswaar niet bij de pakken zitten en stelt doelen. “Denken aan het EK in 2014, het WK in 2015 en de Olympische Spelen in 2016 doe ik al een tijdje, en ik wijk er niet af, dit zijn en blijven mijn doelen.” Lees hieronder een uitgebreid interview met Melissa Dupré.
Hoe kwam je nieuwe blessure tot stand? Hoe zit het nu daarmee?
“Op 15 april van dit jaar kreeg ik groen licht om terug te gooien. Mijn elleboog was genezen verklaard dus dacht ik eindelijk aan een terugkeer. Uiteindelijk ging deze in mineur op. Ik heb tijdens een training 2 scheuren (1 in de supraspinatuspees en 1 in de infraspinatuspees) opgelopen en ook een inklemming waren het gevolg. Dit zal een lange tijd in beslag nemen waardoor ik dit zomerseizoen niet meer in actie zal komen en moet uitkijken naar de zomer van 2014. Het enige wat er op de kalender staat deze zomer is revalideren en mezelf klaarstomen voor 2014.”
Wat vond je tot nu toe het mooiste moment uit je carrière?
“In mijn sportcarrière zijn er verschillende mooie momenten geweest. En elk moment heeft zo zijn eigen plaatsje in mijn hart gekregen. Een Belgisch record gooien, mijn deelname aan de EYOF of de Universiade,… Deze herinneringen maken het harde werken allemaal ‘worthwhile’. Maar tot nu toe springt de Universiade te Shenzhen (China) er toch bovenuit, eerlijk gezegd.”
Je bent lang uit geweest en dat zal je nu nog even zijn, heb je in de voorbije periode gedacht aan stoppen?
“Wanneer je zoals ik een voltijdse job en topsport combineert dan denk je in zo’n moeilijke periode wel eens aan stoppen. Maar uiteindelijk haalt de passie voor de sport altijd de bovenhand. Ook nu toen ik te horen kreeg dat ik opnieuw aan een lange revalidatie moest beginnen, heeft de passie en de lust om te vechten het gehaald van alle andere opties.”
Je bent nu 26, denk je dat je ooit nog je oude niveau kan halen?
“Met deze tweede zware blessure is dit natuurlijk moeilijk te zeggen. Maar moest ik er niet in geloven dat ik kan terug komen, dan zou ik er beter mee stoppen. Alleen door erin te geloven en er hard voor te werken, bereik je je doel. En dat is wat ik nu ga doen… Erin geloven, hard werken en dat met een goede begeleiding.”
Wat zijn je doelen nog op atletiekvlak?
“Mijn doelen zijn niet veranderd ondanks de zware periode die ik heb meegemaakt. Ik mik nog altijd op het EK in 2014, het WK in 2015 en vanzelfsprekend spelen de Olympische Spelen in 2016 in Rio de Janeiro ook in mijn hoofd.”
Wanneer sluit je je ‘2de carrière’ tevreden af?
“Je weet nooit zeker wanneer je stop met je sportcarrière. Er zijn zoveel factoren die daarop invloed kunnen hebben. Ik heb altijd mijn carrière uitgestippeld tot mijn dertigste en momenteel hou ik het ook daarop. Maar of ik dan ook effectief ga stoppen is dan nog de vraag. Het kan altijd vroeger zijn of misschien ook later. We zien wel.”
