Dries Basemans drukte de laatste jaren zijn stempel op het nationale crossgebeuren. De DCLA-atleet was steevast goed voor enkele knappe prestaties op de verschillende Crosscup-manches en wist zich in Roeselare zonder al teveel moeite zich te plaatsen voor het EK veldlopen. Daar liep het echter mis. Hij moest er opgeven. Basemans nam revanche op het BK in Oostende door er als zesde all-round en op amper 1′ van winnaar Koen Naert, winst bij de beloften en in het Crosscup-eindklassement (ook bij de beloften) veilig te stellen.
Basemans trok rond de paasperiode naar het Portugese Monte Gordo. Daar bereidde hij zijn komend zomerseizoen voor. Basemans wil vooral hoge ogen gooien op de 5000m. “Mijn persoonlijk record van 14’58” hoop ik wel te verpulveren, maar ik weet niet hoe ver het me in de buurt brengt van die 14’05”, die wordt voorgelegd als limiet voor het EK U23.” Ambitieus is de Leuvenaar alvast. “De vooruitgang die ik heb gemaakt ten opzichte van vorig jaar is best wel groot. Die vooruitgang wil ik ook deze zomer zien.”
Dries, je bekroonde een knap cross-seizoen met goud bij de U23 op het BK. Hoe blik je terug op je winter?
“Uiteraard ben ik zeer tevreden over mijn prestaties afgelopen winter. Ondertussen ben ik volop bezig met de voorbereidingen op de zomer, maar ik denk er geregeld aan terug. Daar word ik steeds vrolijk van! “
Zijn er dan prestaties die je zullen bijblijven?
“Er zijn meerdere zaken die me bij zullen blijven. Op het EK veldlopen blesseerde ik me meteen bij de start. Op zich niet echt iets om te onthouden, maar de veelzijdigheid van mijn trainer Wim Wouters daarentegen wel. Dankzij zijn goede zorgen stond ik twee weken later weer gewoon aan de start in Brussel. Verder zal ik zeker de geweldig plezante WW-groep, waarin ik enorm goed heb kunnen trainen deze winter, onthouden. Uiteraard heb ik het seizoen heel aangenaam kunnen afsluiten. Met de 5de plaats op het BK veldlopen met daarbij de titel bij de beloften en het klassement van de Crosscup (eveneens bij de beloften), kon ik niet meer dan tevreden zijn.
Bovendien zal ook de prestatie van een ander atleet, mijn clubgenoot Jesse Stroobants bijblijven. De teamspirit die hij op het BK veldlopen tentoonspreidde, was aandoenlijk. Hij geraakte geblesseerd na zijn sterke prestatie in Brussel. En toch, voor ons, verscheen hij aan de start in Oostende. Hij maakte zo onze teamprestatie compleet en maakte mijn dag daar dus nóg eens een beetje mooier door middel van een ticket voor de ECCC met DCLA. Kjell De Hondt en mijn broer Michel maakten Jesse zijn inspanning zinvol met twee prestaties op niveau (7de en 13de belg). Samen met mijn broer Michel aan de ECCC deelnemen, zal wellicht het onvergetelijk moment van de volgende winter worden.”
Daar kijk je al ineens nog een seizoen verder. Wat verwacht je zoal van deze zomer? Hoe schat je je kansen in voor deelname aan het EK U23?
“Ik hoop dat ik deze zomer de lijn ga kunnen doortrekken van afgelopen winter en dat ik mijn mannetje ga kunnen staan op de piste. De tijden die daar bijhoren zijn moeilijk in te schatten en zijn ook bijzaak voor mij. De vooruitgang die ik heb gemaakt t.o.v. vorig jaar is best wel groot. Die vooruitgang wil ik ook deze zomer zien.
Het EK U23 zit wel in mijn hoofd, maar eigenlijk is het geen doel. Mijn grootste en misschien ook enige kans ligt er op de 5000m. Ik liep al lange tijd geen 5km meer en dus opnieuw is het moeilijk een voorspelling te maken. Mijn persoonlijk record van 14’58” hoop ik wel te verpulveren, maar ik weet niet hoe ver het me in de buurt brengt van die 14’05”, die wordt voorgelegd als limiet voor het EK U23.
Een 10000m zal ik zeker en vast niet proberen.. 25 keer rond de piste.. daar ben ik echt niet klaar voor.”
Je bent geboren en getogen in België, maar eigenlijk als Nederlander op de wereld gezet. Vier jaar geleden werd je Belg. Ooit gedacht, bijvoorbeeld in termen van selecties of kampioenschappen, wat als ik nog Nederlander zou zijn?
“Al van jongs af aan was ik de meest Belgisch gezinde van het gezin. Bij een voetbalmatch tussen Nederland en België, was ik als enige (in een Belgisch voetbalshirt dan nog) supporter voor België. Het voetbal in het algemeen heeft me de laatste jaren wel volledig verloren als supporter. Hoedanook, ik ben geboren in België en groeide op in België, dus voel ik me (en vind mezelf) een echte Belg. Als ik uitkom voor een kampioenschap, wil ik dit dus ook doen als Belg. Ik wilde dan ook zo snel mogelijk Belg worden. Tot op vandaag heb ik er dan ook nooit spijt van gehad en eigenlijk, neen, nooit gedacht: wat als… “
Je bereidde je zomerseizoen voor in het Portugese Monte Gordo. Hoe verliep die stage?
“Het was voor mij de eerste keer in Monte Gordo. De bossen, de wegen, de zee, het eten, de sfeer,… alles was nieuw voor mij. Maar belangrijker was dat alles me ook beviel. Ik vertrok naar Portugal samen met mijn vriendin Eline Deboth, met natuurlijk in het achterhoofd dat daar bijzonder veel atleten zouden vertoeven. Ik heb het er erg naar mijn zin gehad. De wegen doorheen het bos waren vernieuwend en verveelden me nooit. De zee was een nieuwe factor voor mij op stage en zorgde voor ontspanning tussen de trainingen. Het eten was wel wat anders dan bij ons en ook moeilijk te vinden, maar Eline en ik kregen iedere avond opnieuw een lekkere maaltijd klaargemaakt. Ook mijn kamergenoot van het EK veldlopen in Budapest, Brecht Bertels, liep ik er tegen het lijf en die kwam dan ook samen met Aaron Botterman een avondje van onze kookkunsten genieten… Dus ja, de sfeer was zeker goed!
Ik vond na een rustigere periode mijn ritme ook terug tijdens die twee weken in Monte Gordo. De trainingen werden opgebouwd en ik liep er uiteindelijk 314km in totaal met een laatste week van zo’n 165km. Vele kilometers hiervan zijn traag, maar ook de kwaliteitstrainingen kwamen steeds meer aan bod. De trainingen op de piste deed ik wel allemaal alleen omdat ik graag exact het gevraagde doe, net zoals de meeste atleten, en dat zorgt ervoor dat je moeilijk atleten gaat vinden met overeenkomstige trainingen. Ondanks dat zijn alle trainingen eigenlijk allemaal super goed verlopen. Al is het voor mij wel altijd een hele aanpassing om van de crossen terug over te schakelen naar de piste.
Ik blik positief terug op deze stage. Ook Eline heeft haar ritme teruggevonden en zal op haar doelen kunnen jagen deze zomer. Afgelopen maandag (15 april) namen we samen met Jonas Van Loocke en Jonas Sergooris afscheid van de Algarve en vlogen terug naar huis. Hier thuis, zal ik me verder voorbereiden op mijn eerste wedstrijd. Ik trek een eerste keer de spikes aan op 1 mei in Herentals voor een 3000m.“
